به گزارش هنردستان صادق داوری فر کارگردان مستند «اصول بازی» که این روزها در جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد درباره سوژه متفاوت اثرش صحبت کرد.
صادق داوری فر که با مستند کوتاه «اصول بازی» در بخش مسابقه ملی دوازدهمین جشنواره «سینماحقیقت» حضور دارد گفت: این مستند ۳۰ دقیقه ای با مشارکت ۵۰ درصدی حوزه هنری ساخته شده و روایتگر دغدغه عجیب و جالب برخی از طلبه ها درباره سینماست.
وی با اشاره به علاقه برخی از طلبه ها به سینما بیان کرد: ما متوجه شدیم آنها دوست دارند وارد مقوله بازیگری شوند بر همین اساس با آنها درباره سینما و بازیگری گفتگو کردیم و محصول این گفتگو «اصول بازی» شد. البته برای اینکه این ایده کامل تر شکل بگیرد سراغ یک سری از بازیگران در حوزه های مختف مثل سینما، تئاتر، تلوزیون و رادیو رفتیم و نظر آنها را درباره ایفای نقش یک طلبه پرسیدیم در مقابل به این موضوع هم پرداختیم که برخی از طلاب دوست دارند بازیگر نقش خودشان باشند و حتی برخی از آنها علاقه دارند که نقش های دیگری را هم تجربه کنند.
این کارگردان با اشاره به اینکه حدود پنج سال آثاری درباره روحانیون می ساخته اما به دلیل مسایلی این موضوع را رها کرده است، عنوان کرد: من از سال ۹۰ در حوزه روحانیت فیلم ساختم از همین رو شاید لازم باشد «اصول بازی» را در کنار ۲ فیلم قبلی من «شیخ شوخ کاشی» و «فیه ما فیه» دید. در مستند پرتره حاج آقا قرائتی با عنوان «شیخ شوخ کاشی» سعی کردم یک نگاه آزاد و رها به سوژه داشته باشم نه یک نگاه فرمایشی و دور از دسترس.
این مستندساز افزود: معمولا وقتی قرار است فیلمی درباره روحانیت ساخته شود یک سری محدودیت پیش می آید و در این بین ممکن است فیلمساز نتواند کار کند اما «شیخ شوخ کاشی» یک فیلم کاملا آزاد درباره زندگی این روحانی بود و مخاطب می توانست بی واسطه با سبک زندگی یک طلبه آشنا شود.
داوری فر درباره فیلم دومش در حوزه روحانیت با عنوان «فیه ما فیه» گفت: این فیلم درباره گرفتاری ها و سختی های ساخت یک فیلم درباره روحانیون مشهور بود در این مستند ما به این موضوع پرداختیم که وقتی می خواهیم یک دوربین به زندگی روحانی مشهور ببریم با گرفتاری هایی مواجه می شویم برای مثال من هشت ماه به شورای نگهبان رفتم تا بتوانم آیت الله جنتی را راضی به صحبت کنم و درباره او فیلمی بسازم اما بعد از چند روز فیلمبرداری با ادامه کار همراهی نکردند و کار تعطیل شد یا هفت ماه مشغول راضی کردن حاج آقا راستگو برای ساخت یک اثر درباره زندگی وی بودم اما باز هم این امر محقق نشد. ما در «فیه ما فیه» به این موضوع پرداختیم که چرا روحانیون سیاسی، رسانه ای و مردمی مشهور اجازه ساخت اثری درباره زندگی شان را نمی دهند.
کارگردان مستند «آقای هرتز» ادامه داد: پس از این ۲ فیلم در «اصول بازی» به این نتیجه رسیدم که ما احتیاج به گفتگویی بی واسطه با روحانیت درباره سینما داریم تا با جریان پیدا کردن چنین گفتگوهایی فرآیند فیلمسازی درباره طلاب ساده تر شود. در کنکاش این موضوع متوجه شدم روحانیت درباره هر فیلمی که درباره آنها ساخته می شود اما و اگر دارد به طوری که از «مارمولک» ساخته کمال تبریزی گرفته تا «طلا و مس» ساخته همایون اسعدیان محل بحث است یعنی قشر روحانیت به صورت حداکثری یک فیلم را خوب یا بد می دانند و این موضوع بن مایه فیلم «اصول بازی» شد.
وی عنوان کرد: این فیلم جدید مربوط به دورانی است که مطمئن و مصمم تصمیم گرفته بودم تا درباره روحانیت فیلمی نسازم اما پیگری برخی از طلابی که برای مصاحبه و تست بازیگری مراجعه کرده بودند متقاعدم کرد تا آخرین کارم در حوزه طلاب را به پایان برسانم.
داوری فر با بیان اینکه در «اصول بازی» با بازیگرانی همچون حسین محجوب، سعید چنگیزیان، قربان نجفی و … گفتگو شده است، عنوان کرد: برآیند این گفتگوها این بود که من متوجه شدم قشر بازیگر و روحانیت باز هم در مقابل هم قرار دارند یعنی برخی از روحانیون همچنان می گفتند بازی هایی که از روحانیت انجام شده است کذب محض و دور از واقع است و در مقابل بازیگران می گفتند برای ایفای نقش روحانی آزاد و رها نیستند از همین رو شاهد فراز و نشیب های زیادی در این گفتگوها بودیم البته بنده با بازیگران زیادی برای گفتگو پیرامون این موضوع مذاکره کردم تا در فیلم حضور پیدا کنند اما تمایلی به همکاری نداشتند.
کارگردان «فیه ما فیه» با اشاره به اینکه در میان طلاب علاقه مند به بازیگری، تنها کسی که رزومه بازیگری داشت حسین صبوری بود که هم در تله فیلم و هم فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخته بود، توضیح داد: دوستان طلابی که در این اثر حضور پیدا کردند همه بر اساس یک دعوت در «اصول بازی» حاضر شدند بنابراین شناخت قبلی از آنها نداشتم.
وی در پایان بیان کرد: ساخت «اصول بازی» از سال ۹۴ آغاز شد و علت طولانی شدن تولید آن پیچیدگی فیلم نبود بلکه تغییراتی بود که برای بهتر شدن آن صورت می گرفت. نسخه اول براساس دغدغه یک طلبه و بازیگر بسته شد و به طور موازی ما با هر ۲ نفر در فرآیند رسیدن به نقش طلبه کار را فیلمبرداری کردیم اما در نهایت به این نتیجه رسیدم که ایده اصلی باید درباره همان گفتگو درباره سینما و طرح دیدگاه آنها درباره بازیگری باشد.
