هنردستان: کتاب مرز پرگهر،درباره سراینده سرود ای ایران،دکتر حسین گل گلاب رونمایی می شود.
به گزارش هنردستان ، کتاب مرز پرگهر، درباره سراینده سرود ای ایران، دکتر حسین گل گلاب، شاعر، ادیب،مترجم، عکاس و نوازنده، عضو پیوسته فرهنگستان دوره نخست و دوم و گیاه شناس، روز 22 اسفند، همزمان با سالمرگ این استاد ارجمند، در کافه گالری”آ”،کریمخان،آبان،کوچه ارشد،رونمایی خواهد شد و نخستین عکس رنگی در تاریخ عکاسی ایران، با عنوان”پروین بنی هاشمی و احمد بنی هاشمی” که سال 1303یا 1304،با دوربین دو کانون گریوسکوپ،عکسبرداری شده استبه کافه گالری آ،تقدیم می می‌شود.
کتاب”مرز پرگهر” با هشتاد عکس دیده نشده و ارزشمند تاریخی از چهره‌هایی چون؛ روح الله خالقی،کلنل وزیری،بنان و ابوالحسن صبا و حسین گل گلاب،عبدالعلی وزیری و یحیی معتمد وزیری(مشهور به نوذر در برنامه گل‌ها) و مقدمه بانو سیمین بهبهانی از استادش دکتر حسین گل گلاب در بخش‌های زیر تدوین شده است؛
یادی‌از‌داریوش گل گلاب، هومن ظریف، مهربانان‌همه‌رفتند، سیمین بهبهانی، زندگینامه‌خود‌نوشت، حسین گل گلاب، حسین گل گلاب کیست؟، کمیته فرهنگ و تمدن اسلام ایران، نگاهی به تاریخ تولد حسین گل گلاب، احسان خازنی، درباره یکی از بنیانگذاران دانشگاه اراک،پرویز شهریاری، همنفس کلنل، فرید‌دهدزی، هفت سخن درباره کلنل وزیری، جواد مهدویان، چو گل بودی و گلاب، محمد‌رضا‌ممتاز‌واحد، تاریخچه‌ای برای شکوفایی سرود‌ای‌ایران، محمد‌عرفان‌رفیعی، چلاجور‌ای‌چلاجور، رضی چلاجو، استاد کرسی بیولژی گیاهی، محمد‌مهدی‌موحدی، روایت نواب صفا درباره خاستگاه سرود ای‌ایران، هومن ظریف، نمونه‌هایی از نگارش دکتر حسین گل گلاب، زبان فارسی در راه سرنوشت، محمدمحیط طباطبایی، تصویر جوابیه حسین گل گلاب به محیط طباطبایی، لابراتوار مدرسه مبارکه دارالفنون، دوازده سال در فرهنگستان ایران، شش سال در فرهنگستان، معماری پارتی، جمجمه‌ابن سیناوتصویر حقیقی او، به قلم حسین گل گلاب،چ را فرهنگستان ادب، گل کرد؟، هومن ظریف، “ای‌مرز‌پرگهر”فروغ و”سرزمین زرخیز”یمینی شریف، هومن ظریف، نخستین اجراهای سرود ای ایران، هومن ظریف و بخشی‌از گفتار مستند مرز‌پرگهر؛ فیلم‌داستانی که مستند شد!
بخشی از متن این کتاب که به قیمت 50 هزارتومان توسط نشر “ادنیشه عصر” عرضه شده است؛”دلیل موفقیت “گل گلاب” ها،صرفاً بهره گیری از تجربیات زبان شناسی و تئوریک نیست،بلکه عنایت بسیاری از اعضای فرهنگستان‌های پیشین،به انواع هنر،به ویژه هنر موسیقی و ترانه و تصنیف،برای درک درست زبان و لهجه‌های اقوام این سرزمین گسترده،قابل تأمل است.
آن‌ها در انتخاب واژگان با یکدیگر چالش داشتند.انتخاب واژگانی که علاوه بر تداعی معنی نزدیک به لغت گذشته،بتواند آهنگ و درنگ کلامی و هجایی داشته باشد،که بدون شناخت موسیقی و ملودی مستتر در هجاها،به لطیفه ای بی مزه ای شبیه است.
اهمیت تسلط بر ردیف موسیقی ایرانی،برای کسانی که می‌خواهند،واژگانی معادل،ارائه بدهند تا مقبول جامعه باشد،باید مورد تاکید قرار گیرد.زیرا گوشه‌ها و نغمات ردیف موسیقی دستگاهی ایران،رد پایی از فرهنگ نیاکان ما را در خود به یادگار دارند.
دکتر محمد محیط طباطبایی، در سخنرانی مورخه 19 مهر 1354،با عنوان “فرهنگستان”،چاپ شده در مجله تحقیقات اسلامی،به هسته اولیه اعضای فرهنگستان اشاره می‌کند که همگی علاوه بر ادیب بودن، از موسیقیدان‌های زمان خود بوده‌اند:”در 1304که شاگرد دارالفنون بودم به وسیله استاد ارجمندم آقای حسین گل گلاب،که از شاگردان موسیقی و دوستان کلنل علینقی خان وزیری بود با مدرسه عالی موسیقی آشنا شدم.کلنل روزی دفتری داد که مطالب آن را پاکنویس کنم.این دفتر صورت مذاکرات آکادمی ادبیات وصنایع مستظرفه بود که سال پیش در محل مدرسه موسیقی برای کمک به وضع اصطلاحات مورد نیاز مدرسه تأسیس شده بود.در صورت جلسه‌هایی که می‌نوشتم اسامی حاجی شمس العلماء ربانی،حاج سید نصرالله اخوی،میرزا عبدالعظیم خان قریب،میرزا محمود عرفان،غلامرضا رشید یاسمی و سعید نفیسی و حسین گل گلاب به خاطرم است.مذاکرات جلسه‌ها غالباً درباره کارهای مقدماتی و طرح کار فرهنگستان دور می‌زد.مرحوم شمس العلماء نیز مطلبی درباره پیوند موسیقی وشعر تهیه کرده بود که بعدها مرحوم روح الله خالقی آن را به چاپ رسانید.این فرهنگستان در اواخر همان سال تعطیل شد و نمی‌دانم که آیا تجدید جلساتی کرد یا نه ولی همینقدر می دانم که در آتش سوزی که در محل جدید مدرسه روی داد،اسناد و اوراق مزبور سوخت.”
در واقع با استناد به این قبیل سخنان است که در می‌یابیم، همه اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی،دغدغه موسیقایی داشته‌اند و نه تنها همانند اعضای فرهنگستان امروز،همانند کارمندان،خود را در اتاقی فرسنگ‌ها دور از کنسرت‌های موسیقی برای معادل یابی واژگان محبوس نمی‌کرده‌اند،بلکه اگر موسیقیدان نبودند،شنوندگان حرفه ای موسیقی بوده‌اند!”.
منبع: هنرآنلاین
