ماریا آذری/ کارشناس ارشد مديريت گردشگری
روز جمعه دهم ژوئن (20 خرداد) مصادف بود با روز جهانی صنایع‌دستی. این روز بهترین فرصت برای بزرگداشت و قدردانی از هنرمندان ایرانی است که در سکوت برای شناساندن فرهنگ غنی هنر و میراث فرهنگی ایران به جهانیان می‌کوشند. صنایع‌دستی یکی از نشانه‌های بی‌بدیل فرهنگی و هنری هر کشوری محسوب می‌شود و بازگوکننده خصوصیات تاریخی، اجتماعی و فرهنگی آن کشور است که رونق آن، موجب توسعه پایدار شده و عاملی مهم در شناساندن فرهنگ و تمدن و همچنین انگیزه‌ای برای جلب و جذب گردشگران قلمداد می‌شود. لازمه‌ی یک بازاریابی موفق در توسعه صنعت گردشگری، آگاهی بیش‌تر از ایده‌های جدید و کسب‌وکارهای خلاقانه، اولویت‌بخشی به محصولات صنایع‌دستی برای خرید گردشگران و توجه به اهمیت روزافزون صنایع‌دستی است، چون توجه به این بخش، فرصت‌های شغلی فراوانی را برای هنرمندان جوان فراهم کرده و توسعه اقتصادی را نیز در جوامع هدف گسترش می‌دهد.
ایران در ثبت جهانی شهرهای صنایع‌دستی از سردمداران دنیا و جزو سه قدرت جهانی صنایع‌دستی و پیشتاز این صنعت در جهان به شمار می‌آید و علاوه بر جاذبه‌های منحصر به‌فرد تاریخی، فهرستی از میراث معنوی و ناملموس خود را در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسانده که نام برخی صنایع‌دستی‌ها در آن به چشم می‌خورد:
شهر شیراز به عنوان شهر جهانی صنایع‌دستی، زنجان شهر جهانی ملیله، ملایر (در استان همدان) شهر جهانی مبلمان و منبت، روستای قاسم‌آباد گیلان روستای جهانی بافت چادر شب، تبریز برای فرش، اصفهان برای صنایع‌دستی خلاق، مشهد برای گوهرسنگ‌ها، لالجین همدان برای سفال، مریوان کردستان برای کلاش‌بافی (گیوه)، سیرجان کرمان برای گلیم شیریکی‌پیچ، آباده در حوزه منبت، میبد یزد در رشته زیلوبافی، روستاهای خراشاد خراسان جنوبی در حوزه حوله‌بافی و کلپورگان سیستان و بلوچستان برای سفالگری 7 هزارساله به ثبت جهانی یونسکو رسیده‌اند و از این نظر ایران، همچنان با داشتن رتبه اول،گوی سبقت را از سایر کشورهای جهان ربوده است.
در پایان باید خاطرنشان کرد توسعه کارگاه‌های تولیدی و حمایت مادی و معنوی از صنعتگران و هنرمندان فعال در این زمینه، و همچنین ایجاد برنامه‌هایی برای معرفی و شناساندن بیش‌تر صنایع‌دستی به بازارهای جهانی، نیازمند حضور مسئولان و سرمایه‌گذاران دل‌سوزی‌ست که از حمایت و توسعه برای ایجاد زیرساخت‌های لازم و ضروری برای احداث بازارهایی با استانداردهای جهانی دریغ نمی‌کنند. با حمایت جدی از صنایع‌دستی، می‌توان امیدوار به مهاجرت معکوس بود و با توسعه‌ی صنعت گردشگری و تقویت روحیه ابتکار و خلاقیت، موجب دیده‌شدن ذوق و خلاقیت‌های هنرمندان فعال در این عرصه شد و زمینه را برای گسترش این هنر فراهم آورد. می‌توان با اشتغال مردم محلی و درآمدزایی، در جوانان بومی ایجاد احساس تعلق کرد و با تولید انواع محصولات و جهانی‌کردن رشته‌های مختلف صنایع‌دستی در شهر و روستا، توجه جهانیان را به خود جلب کرده و به حفظ و صیانت از آداب، رسوم، فرهنگ ملی و مذهبی کمک شایانی کرد.
