کتاب «چرا مردان باید خوش‌پوش باشند؟» اثر «آدولف لوس»، معمار شهیر اتریشی است که باور داشت:«پوشش،کهن‌ترین عضو و عنصر معماری محسوب می‌شود».
به گزارش سایت هنردستان،کتاب «چرا مردان…» نوشته آدولف لوس با ترجمه حمیدرضا خطیبی در نشر «هنوز» به چاپ دوم رسیده و تلاش کرده به مثابه محرکی در جهان مد، خوانندگان را به تأمل و نگاه عقلانی و انتقادی نسبت به اطراف خود وا دارد.
آدولف لوس با نام کامل «آدولف فرانتس کارل ویکتوریا ماریا لوس» معمار مشهور اتریشی را می‌توان نظریه‌پرداز اصلی و پیشگام معماری مدرن دانست، در حالی که آرا و نظریات او به ویژه در حیطه نظریه‌پردازی و نقد مدرنیسم در معماری همچنان مرجعی آکادمیک محسوب می‌شود.
مترجم کتاب در مقدمه آورده:«چرا مردان باید خوش‌پوش باشند»، عنوان کلی مجموعه‌مقالات آدولف لوس است. مقالات او در این کتاب موضوعات فرهنگی مختلف را عمدتاً با محوریت لباس و پوشش شامل می‌شود. نگاه روشن‌فکرانه، لحن فاخر و البته مطایبه‌آمیز نویسنده،کتاب را به اثری بسیار خواندنی و مفرح بدل کرده و مقالات پراکنده لوس درباره فرهنگ، سبک زندگی و روزمره، بازتاب تمام‌عیار ذهنیت فرهیخته و روشنفکر اوست. بخش عمده کتاب درباره پوشش و لباس است؛ موضوعی به نسبت خام و بررسی‌نشده در کشور ما دست‌کم درباره پوشش مدرن. این بحث با توجه به نگاه هوشیارانه، پشتوانه فرهنگی و روشن‌فکری غنی، زبان فاخر و نحوه طرح مساله یا مسائل مختلف در این کتاب و شاید مهم‌تر از همه نگاه فراتر از زمان و مکان نویسنده به موضوعات فرهنگی جذابیت بسیاری یافته و کتاب را به اثری خواندنی مبدل ساخته است».
اما آن‌چه بیش‌تر می‌تواند خواننده را در تبیین رویکرد نویسنده با نگارش متن کتاب یاری برساند، مقدمه مترجم انگلیسی کتاب به این شرح است:«در ابتدا وقتی برای وظیفه دلهره‌آور ترجمه مجموعه‌مقالات آدولف لوس به زبان انگلیسی با من تماس گرفته شد، بهت‌زده شدم و دستخوش اضطراب، چراکه مطمئن نبودم من یا هر کس دیگری بتوانیم حق مطلب را با ترجمه مقالات این چهره مسحورکننده تاریخی و افکار یگانه‌اش درباره گستره وسیعی از موضوعات به درستی ادا کنیم اما پس از خواندن مطالب نشریه آلمانی درباره کارهای این معمار و متفکر بزرگ، دریافتم نسخه انگلیسی این مقالات نه تنها دایره مخاطبان این مشاهده‌گر تیزبین و نوآور تاریخ را گسترده‌تر می‌کند، بلکه دیدگاهی مسحورکننده از زندگی شخصی او در دوران پرتلاطم و آشوب‌زده‌ای که در آن می‌زیست فراروی مخاطبان قرار می‌دهد. وین در ابتدای قرن بیستم،کلان‌شهری پرجنب‌وجوش و قلب امپراتوری گسترده اتریش و مجارستان بود؛ دیگ جوشانی از فرهنگ‌ها و گروه‌های قومی. چنین تنوع و تکثر منحصربه‌فردی، پایتخت این امپراتوری را به یکی از جذاب‌ترین و نوآورترین شهرهای جهان تبدیل کرده است. بسیاری از ساکنان محافظه‌کارتر وین از هر نوع تغییری نگران و دل‌آزرده بودند و ترجیح می‌دادند همچنان در عظمت و شکوه گذشته سیر کنند. امپراتوری اتریش ـ مجارستان از دهه 1860 دستخوش تغییرات اجتماعی پردامنه و گسترده‌ای شده بود و لیبرالیسم کلاسیک هرچه بیش‌تر در قلب این امپراتوری مقبولیت می‌یافت. سیاسیون، روشن‌فکران، هنرمندان و کارآفرینان بسیاری مشتاقانه به این جو سیاسی و ایده‌های تازه توجه نشان می‌دادند.گرچه منظور این نیست که هر چیز جدیدی لزوماً بهتر یا حتی هوشمندانه‌تر است، همچنان که مشاهدات این کتاب نیز بر این موضوع تأکید دارد. درک کامل مضامین این کتاب شاید مستلزم آشنایی خواننده دست‌کم تا حدی با وین پایان عصری باشکوه (یعنی سال‌های پیش از جنگ جهانی اول) و تغییرات بسیاری که طی آن دوره بی‌ثبات به وقوع پیوست، باشد. در عین حال، ماهیت اساسی این کتاب به گونه‌ای‌ست که می‌توان آن را به هر دوره دیگری از تاریخ تعمیم داد. آدولف لوس بر این باور بود که تغییر لزوماً ضروری و محتوم نیست بلکه تحولی است نیازمند توجه و مراقبت بسیار».
اما توجه این نویسنده به عرصه مطالعاتی خود یعنی معماری در اغلب فصل‌های کتاب به چشم می‌خورد. لوس در مقدمه فصلی با عنوان «اصول لباس پوشیدن» می‌نویسد:«برای هنرمند ممکن است تمام مواد از ارزش برابری برخوردار باشند.گرچه همه مواد از نظر دوام و ماندگاری در حدی که موردنیاز اوست، ارزش یکسانی ندارند و قابلیت تولید و دوام نیازمند موادی‌ست که با کارکرد واقعی سازه تناسبی ندارند. این وظیفه یک معمار است که اتاقی راحت با محیطی دنج طراحی کند. خب، فرش محصولی‌ست که احساس راحتی را در فرد به وجود می‌آورد. پس حالا ما می‌توانیم روی زمین فرش پهن کنیم و چهار قطعه فرش دیگر را طوری بیاویزیم که یک چهاردیواری به وجود بیاورند اما فقط با فرش که نمی‌توان خانه ساخت. فرش پهن‌شده روی زمین و فرش‌هایی که حکم دیوار را دارند، نیازمند چارچوبی محکم و باثباتند که آنها را در موقعیت مناسب نگه دارد. ایجاد چنین شکلی وظیفه ثانوی و فرعی معمار است. این راه درست و معقولی‌ست که باید صنعت ساخت‌وساز پیش گیرد؛ چه بسا انسان از همین طریق ساختن را فراگرفته است. از همان ابتدا پوشش و لباس وجود داشته و انسان‌ها در پی محافظت از خود در برابر فشار شرایط اقلیمی بودند؛ مراقبت از خود و گرم‌بودن هنگام خوابیدن. آنها می‌خواستند خود را بپوشانند. پوشش کهن‌ترین عضو و عنصر معماری محسوب می‌شود».
این کتاب را می‌توانید از کتاب‌فروشی‌های معتبر تهیه و مطالعه کنید.
