دل‌مان می‌خواست جوانان زیادی پرورش بدهیم
هجدهمین «شب کارگردانان» انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران همراه با نکوداشت آتیلا پسیانی برگزار شد.
به گزارش سایت هنردستان، مراسم هجدهمین «شب کارگردان» خانه تئاتر که عصر دیروز ۱۰ اردیبهشت در خانه هنرمندان ایران برگزار شد، به نکوداشت آتیلا پسیانی بازیگر و کارگردان باسابقه تئاتر ایران اختصاص داشت.
در این مراسم که با حضور چهره‌های هنری در تالار شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد، محمد سلوکی به عنوان مجری مراسم حضور داشت.
شهرام گیل‌آبادی ـ رییس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران ـ اولین سخنران مراسم بود. او بیان کرد: این برنامه به مناسبت زادروز استاد سمندریان هر ساله در اردیبهشت تئاتر ایران برگزار می‌شود.
گیل‌آبادی در ادامه به قرائت متنی درباره وضعیت این روزهای تئاتر و بی‌درایتی و بی‌توجه‌ای مدیران و مسئولان نسبت به تئاتر پرداخت و گفت: تئاتر نقاد است و پرسش‌گر و سر سازش با هیچ پلشتی ندارد.کج‌اندیشان باید از تئاتر بترسند.
سپس بخش‌های از مستند «سیمای یک کارگردان» که گفت‌وگویی با علی رفیعی بود، پخش شد.
در ادامه آرش دادگر ـ کارگردان تئاتر و از اعضای هیأت‌مدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران روی صحنه رفت و گفت: درباره هنرمندی صحبت می‌کنم که همیشه دوست‌داشتنی است و همیشه لبخند به لب دارد و با ذهنی خلاق به واقع از هیچ تئاتر می‌سازد؛ حمید پورآذری.
سپس تصاویری از اجراهای متعدد حمید پورآذری کارگردان تئاتر پخش شد.
در این بخش، پیام تصویری علی رفیعی برای آتیلا پسیانی و همچنین حمید پورآذری پخش شد و رفیعی از این دو هنرمند به عنوان هنرمندانی نام برد که همیشه به جوانان توجه ویژه داشته و دارند.
در ادامه لوح تقدیر انجمن به حمید پورآذری تقدیم شد. پورآذری در میان تشویق ممتد حاضران در سالن روی صحنه حضور پیدا کرد و لوح را با حضور پرویز پرستویی، هادی مرزبان، مسعود دلخواه،کوروش نریمانی و هدایت هاشمی دریافت کرد.
در این بخش قطعه‌ای موسیقیایی با صدای حمیدرضا ترکاشوند اجرا شد.
سپس محمد رحمانیان،کارگردان مراسم روی صحنه حضور پیدا کرد و از پرستویی خواست به صحنه بیاید و صحبت کند.
پرستویی گفت: خوشحالم که امروز در خانه امنی هستم که در آن بزرگ شده‌ام. آخرین نمایشی که حضور داشتم نمایش «فنز» حضور داشتم که بسیار موفق بود. حسادت‌ها شروع شد و گفتند که بازیگر سینما آورده تا موفق باشد.
او یادآور شد: من بیش از ۵۰ فیلم در کارنامه کاری خودم دارم، ولی همچنان تعداد کارهای تئاترم بیش‌تر است و آخرین کارم هم در تئاتر خواهد بود.
سپس از دو تجربه تصویری خود با آتیلا پسیانی یاد کرد و از او به عنوان یکی از چهره‌های مهم تئاتر ایران نام برد.
در بخش بعدی، محمد صالح‌علا پشت تریبون رفت و گفت: چند سالی هست که خانه‌نشین شده‌ام و خوش می‌گذرد، ولی خانه‌نشینی باعث فراموشی هم می‌شود و الان نمی‌دانم چه بگویم. در دوران مدرسه وقتی بچه‌ها عاشق می‌شدند برای‌شان نامه‌های عاشقانه می‌نوشتم. دشواری زمانی بود که چند نفر عاشق یک نفر می‌شدند. الان هم برایم دشوار است که درباره فردی که دوستش دارم صحبت کنم.
او یادآور شد: در جوانی نمایش کار می‌کردم، ولی منتقدان و هنرمندان تئاتر من را سرزنش می‌کردند و با من زاویه داشتند، در حالی که من نمایش مفهومی کار می‌کردم و تئاتر کار نمی‌کردم. عباس جوانمرد، سعید سلطان‌پور و جمیله شیخی از هنرمندانی بودند که حامی‌ام بودند.
صالح‌علا درباره آتیلا پسیانی یادآور شد: آتیلا به لحاظ سنی کوچک‌تر، ولی به لحاظ فکری از من بزرگ‌تر است. ما دورانی خوب و فراموش‌نشدنی با هم داشتیم.
در ادامه، رضا کیانیان نیز به ایراد سخنانی پرداخت و گفت: خوشحالم در شب کارگردانان از بازیگران دعوت کردید صحبت کنیم. این هم‌بستگی شکل گرفته در میان تئاتری‌ها بسیار میمون است.
او تأکید کرد: آتیلا دو نسل از تئاتر را به هم متصل کرد که اگر نبود این اتفاق مهم در تئاتر ایران شکل نمی‌گرفت. آتیلا بعد از انقلاب به کار خود ادامه داد و شکفتگی و رشد تئاتر تجربی مدیون آتیلاست و اگر بگوییم پدر تئاتر تجربی ایران است بی‌راه نگفته‌ایم.
کیانیان متذکر شد: متأسفانه ما در ایران همدیگر را نمی‌شناسیم، ولی برای هم هوار می‌کشیم. ما باید همدیگر را بشناسیم و این کار را انجمن‌های صنفی باید انجام دهند.
او در ادامه اظهار کرد: در سینمای ما قهرمان نداریم و شکست می‌خوریم. ما در سینمای‌مان شادی و همچنین رویا نداریم. ما تئاتری‌ها مجبوریم شادی و رویا داشته باشیم و در زندگی‌مان قهرمان باشیم.
محمد چرمشیر دیگر چهره‌ای بود که روی صحنه حضور پیدا کرد و گفت: شب درخشانی است و پر از خاطره از مرد بزرگی به نام آتیلا پسیانی اما از سال ۷۰ که با آتیلا بودم از ناعدالتی‌ها بگویم. اگر این نکوداشت یعنی پذیرش نگاه و عملکرد آتیلا پسیانی است،گذشت ۴ دهه برای این پذیرش خیلی دیر است. آتیلا پسیانی عاشق جوانان است و ۴ دهه گذشت زمان برای پذیرش او دیر است. آتیلا بسیاری از جوانان را به فرزندی پذیرفت، به رغم آن‌که آنها پدرکشی کردند.
او تأکید کرد: نقش آتیلا در تئاتر ایران بسیار مهم است. این را که همدیگر را فارغ از هر نگاهی بپذیریم، آتیلا در تئاتر ایران نقش بست.
سپس بهرام رادان نیز درباره پسیانی گفت: کنار کسی قرار دارم که ظاهر و باطنش با هم یکی است. در ۲۳ سال گذشته هم افتخار همکاری و رفاقتش را داشتم. امیدوارم سال‌های سال در کنار خانواده‌ات شاد و سلامت باشی و تولدت مبارک آتیلای عزیز.
نوید محمدزاده از دیگر چهره‌هایی بود که از آتیلا پسیانی گفت و یادآور شد: برای من حکم پدر، رفیق، برادر بزرگ،کارگردان و معلم هستید آتیلای پسیانی. خیلی از تو یاد گرفتم و افتخار می‌کنم که با تو همکاری کردم.
سپس محمد رحمانیان از فاطمه نقوی ـ همسر آتیلا پسیانی ـ درخواست کرد روی صحنه حضور پیدا کند و از آتیلا بگوید.
نقوی یادآور شد: ما ۴۵ سال با هم زندگی کردیم. ما با هم بزرگ شدیم. همیشه با هم مثل بچه‌ها بازی کردیم، چون آتیلا یک کودک عاشق است. او عاشق کار و زندگی است و کودک درونش بسیار قوی است.
سپس صدرالدین زاهد ـ بازیگر و کارگردان تئاتر ـ به ذکر خاطراتی از کارگاه نمایش و همکاری با آتیلا پسیانی پرداخت. او گفت: تئاتر ما زندانی است. امیدوارم روزی تئاتر ما آزاد شود.
در ادامه مدالیوم انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران به آتیلا پسیانی تقدیم شد.
او در این بخش تصریح کرد: به رغم نکاتی که دوستان درباره من گفتند، عمیقاً به فکر فرو رفتم. اتفاقاتی که طی پنج دهه تئاتر رخ داد، تلخ و شیرین و شور و خیلی عجیب و غریب بود. دل‌مان می‌خواست جوانان زیادی را پرورش بدهیم. وقتی گروه تئاتر «بازی» شروع به فعالیت کرد، هیچ گروهی کار تجربی نمی‌کرد. خیلی فحش و ناسزا شنیدیم و الان خیلی خوشحالم که تعداد زیادی گروه‌های تئاتر تجربی در حال فعالیت هستند.
سپس پسیانی با حضور اکبر زنجان‌پور، ابراهیم حقیقی، سیروس الوند، محمد چرمشیر، محمد صالح‌علا، شهرام گیل‌آبادی، صدرالدین زاهد، فاطمه معتمدآریا و فاطمه نقوی مدالیوم و نشان انجمن را دریافت کرد.
ستاره پسیانی در این بخش از مراسم در حالی که کیک تولدی را برای پدر خود روی صحنه آورد، تأکید کرد: ۳۷ سال افتخار داشتم دخترش و ۳۲ سال افتخار داشتم بازیگرش باشم. مرسی بابا!
