هراس انسان‌ها از تحول درونی
سایت هنردستان: «آوا حدادى»، دارای مدرک ديپلم تئاتر و كارشناسي كارگردانى سينما، از سال ٨٤ به صورت حرفه‌اى تئاتر را آغاز و دنبال كرده و عضو هسته‌ى مركزي گروه تئاتر جلفا و موسس و سرپرست گروه تئاتر «دژاوو» است. او از سال ٩٥ به صورت مستقل كارگردانى را با نمايش «نی‌نی اخاذه» اثر «اسلاومير مروژك» آغاز كرد.«سمفونى خاموش»، دو مرحله اجراى نمايش «پيك‌نيك در ميدان جنگ» با دو گروه متفاوت از بازيگران، «مده‌ى سن‌مدار» و «دارما» از دیگر تجربه‌های او در حوزه كارگردانى است. حدادی سابقه‌ى بازيگری،گريم و طراحى دكور و لباس را نیز در کارنامه‌ی هنری خود دارد. تمام آثار گروه «دژاوو» در سبك سوررئال و فضاي فانتزى اجرا شده‌اند. نمایش «دارما» به دليل پيام و فضايى كه دارد به نسبت ديگر آثار آوا حدادى و باتوجه به اين‌كه پنجمين تجربه‌ي كارگردانى اوست، به عقیده‌ی خودش تا اين لحظه بهترين وكم‌نقص‌ترين اثر اوست. حدادی این روزها نمایش «دارما» را بر اساس رمان «مغازه‌ی خودکشی» نوشته‌ی «ژان تولی» در تالار هنر سالن نقش جهان اصفهان روی صحنه آورده که با استقبال خوب تماشاگران روبه‌رو شده است. به این بهانه، یادداشت او را در مورد اجرای نمایش «دارما» می‌خوانید.
***
«دارما» روايتى از كودك درون و همان نور اميدى‌ست که در قلب همه‌ى انسان‌هاست. حتى در بدترين شرايط باز هم اميد به معجزه و بهبود همه‌چيز داريم.گاهي تلنگرى كوچك اتفاقي بزرگ را رقم مي‌زند. يك كودك مي‌تواند روحي بزرگ داشته باشد كه مسير زندگي اطرافيانش را با آگاهی‌دادن به آنها تغيير بدهد.
نمايش‌نامه‌ى «دارما» اقتباسى آزاد از رمان مشهور و موفق «مغازه‌ى خودكشى» اثر «ژان تولى» نويسنده‌ى فرانسوى است. رمان، فضايى سياه دارد و تراژدى‌ست اما در تبديل آن به نمايش‌نامه بسيارى از عناصر تغيير كرده‌اند.كاراكتر اصلي رمان يك پسربچه است كه در نمايش‌نامه به دختربچه تبديل شده. نمايش فضايى فانتزى دارد.
«ويرجينيا»،كاراكتر اصلى داستان، كسی‌ست كه تغيير داستان و كاراكترها را رقم مي‌زند. روند اين تغييرات در طول صحنه‌هاى ميانى اتفاق مي‌افتد و هرچه به انتهاي نمايش نزديك مي‌شويم همه‌چيز دگرگون مي‌شود.
يكي از جملات كليدي نمایش مکالمه‌ی بین مرلین و ویرجینیاست:
مرلين: يه هواپيما سقوط كرده.
ويرجينيا: شنيديد؟ گفت دو نفر از آسمون افتادن پايين و زنده موندن.
مرلين: باورم نميشه … تو از اين فاجعه فقط همين دو نفر زنده رو می‌بینی؟ لعنت به‌ت ويرجينيا.
پروسه‌ى تمرينات اين نمايش با توجه به فضاي متفاوتى كه دارد، نيازمند آمادگى ذهنى و خلاقيت بازيگران بود.گروه تئاتر «دژاوو» در روند تمرينات مجبور به تغيير تعدادى از بازيگران براي بهترشدن نمايش شد و همين امر باعث شد مدت زمانى حدود نُه ماه براي آمادهسازى نهايى اجرا زمان ببرد. سبك اين نمايش، اكسپرسيونيسم است و اتمسفر آن رگه‌هايى از سوررئال دارد. در طراحى دكور تلاش شده دكورى كاربردى ساخته بشود كه صرفاً جهت زيبايى و فضاسازى نباشد و كمى به سمت فضاي ميني‌مال سوق دارد. ژانر نمايش ملودرام است و تم آن تغيير و تحول درونى است. چيزى كه اكثر انسان‌ها از آن هراس دارند، بيرون‌آمدن از دايره‌ى امن و روزمرگي‌هاست و زمانى كه اولين قدم براى تغيير برداشته شد، همه‌چيز دگرگون مي‌شود.
دارما براى كارگردان و كل تيم اجرایی، همان رسالتى بوده كه باید به انجام مي‌رسيد و به لطف خدا، شرايط اجراى آن در ارديبهشت و خردادماه امسال فراهم شد. انرژى مثبتى كه از سوی كاراكتر «ويرجينيا» بر كاراكترهاى ديگر و به تماشاگران منتقل مي‌شود، اين اثر را دل‌نشين‌تر مي‌كند. ضمن اين‌كه تنوع قاب و ميزانسن‌ها به گونه‌اى است كه هر لحظه تصويرى ماندگار را در ذهن ثبت می‌كند.گرچه تلاش ما بر اين بوده كه هر كاراكتر ويژگی‌هاي منحصر به‌فردی داشته باشد.
