هنر نمی‌تواند منطقی باشد!
مستند «لینچ ـ اوز» به کارگردانی الکساندر او فیلیپ در ششمین و آخرین برنامه از رویداد «سینماپرتره» عصر روز پنج‌شنبه 26مرداد به نمایش درآمد و پس از اکران این اثر، نشست نقد و بررسی و تحلیل با حضور فرزاد موتمن به عنوان کارشناس مهمان و علی زادمهر مجری نشست در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
به گزارش روابط‌عمومی گروه سینمایی هنر و تجربه، فرزاد موتمن در ابتدای نشست با اشاره به اینکه «دیوید لیچ دوست ندارد راجع به فیلم‌هایش صحبت کند»،گفت: دیوید لینچ مفهوم‌ترین چیزی که درباره فیلم‌هایش گفته اینست که «دنیا پیچیده است، پس فیلم‌ها هم باید پیچیده باشند» یا گفته «من نمی‌فهمم چرا همه انتظار دارند هنر منطقی باشد». او بیش‌تر از این درباره فیلم‌هایش توضیح نمی‌دهد احتمالاً فکر می‌کند فیلم‌ها خودشان واضح هستند و حرفشان را می‌زنند.
او در ادامه درباره مستند «لینچ ـ اُز» بیان کرد: یک مستندی که قرار است راجع به لینچ ساخته شود باید بتواند به عقب برگردد و بدون اینکه بخواهد فیلم لینچ را معنی کند، بلکه باید فقط آنها را بیش‌تر به ما نشان دهد شاید برای ما آشناتر شود. لینچ اصولاً به فیلم‌های مورد علاقه‌اش اشاره نمی‌کند اما در جایی گفته است که روزی نیست که به «جادوگر شهر اُز» فکر نکند و حتی موسیقی آن را هم با ترومپت با وجود فالش‌زدن می‌نواخته است.
او ادامه داد: این مستند چهارچوب‌های یک مستند سنتی را ندارد و رها است، بیش‌تر شبیه کلیپ‌هایی درباره سینما درآمده، ولی سعی می‌کند مثل خود لینچ چیزی را معنا نکند و توضیح ندهد و از کنار آنها فقط گذر کند و البته گاهی چیزهایی بی ربط به ما نشان میدهد.
این کارگردان افزود: این مستند به 6 فصل تقسیم می‌شود که وجه تمایز آنها نریتورها هستند. این 6 فصل قرار است به ما توضیح دهد لینچ اساساً تحت تاثیر فیلمی است که برای کودکان ساخته شده. ما در فیلم‌های او ارجاعات زیادی به «جادوگر از» داریم از کفش‌های قرمز تا پرده‌‌ها و اتفاقات و پشت آن، چهره‌های پوشیده شده از رنگ،کاراکترهایی به نام دروتی، همه نشانه‌هایی است که ما را به آن اثر ارجاع میدهد. نشانه‌های فیلم‌های دهه پنجاه در فیلم‌های لینچ فراوان است اما ما در مستند چنین چیزی نمی‌بینیم. این اثر با دروتی همراه می‌شود و آن را کلیدی برای ورود به آثار لینچ می‌داند.
او ادامه داد: فصل اول منضبط‌ترین و منطقی‌ترین قسمت این مستند است، فصل دوم مقداری پرت می‌شود. این مستند گاهی تبدیل می‌شود به لیستی از فیلم‌هایی که کارگردان‌ها آنها را دوست دارند و نه لزوماً آثاری که شبیه و تحت تاثیر لینچ بوده‌اند.
موتمن با اشاره به آثار لینچ افزود: وقتی «مالهالند درایو» را می‌بینم می‌دانم قرار است شوکه شوم و برایم مبهم باشد. او در این فیلم دیالوگ‌هایی را دوبار عینا‌ً تکرار می‌کند اما فقط با تغییر فضا و رنگ‌آمیزی خاصی که در دو موقعیت مختلف با دیالوگ یکسان ایجاد می‌کند، حس کاملاً متفاوتی را به مخاطب میدهد. در این موقعیت اگر بخواهیم ابهامات را بزداییم و بخواهیم نشانه‌شناسی کنیم و توضیح بدهیم سطح این کار را بسیار پایین آورده‌ایم.
این رویداد به نمایش مستندهای جذاب و دیدنی درباره‌ی سینماگران بزرگ تاریخ سینما اختصاص داشت و پس از نمایش فیلم، نشست نقد و بررسی اثر در کنار گفت‌وگو درباره‌ی چهره‌ی سینمایی مورد بحث برگزار شد.
این رویداد توسط گروه سینمایی هنر و تجربه و با همکاری مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، جشنواره سینماحقیقت، وبسایت کافه سینما و پردیس سینمایی ملت به مدت 6 شب برگزار شد.
