داوود فتحعلی‌بیگی: روش آموزش نمایش‌نامه‌نویسی محمد چرمشیر باید تالیف و منتشر شود
مدیر آموزش مکتبخانه سنگلج روش آموزش نمایش‌نامه‌نویسی توسط محمد چرمشیر را ابداعی و مختص خود ایشان دانسته و ابراز امیدواری کرد هرچه زودتر شاهد تدوین، تالیف و نشر این شیوه باشد.
به گزارش روابط‌عمومی تماشاخانه سنگلج، داوود فتحعلی‌بیگی ـ مدیر آموزش مکتبخانه سنگلج که در کارگاه آموزشی محمد چرمشیر حضور داشت ـ درباره شرکت در این کلاس گفت: نشستن پای درس کلاس نمایش‌نامه‌نویسی محمد چرمشیر از چند زاویه قابل بررسی است. یک اینکه متوجه می‌شویم این استاد بزرگوار چرا عنوان استادی به مفهوم درست کلمه، پیدا کرده. نکته دیگر رویارویی با روش ابداعی ایشان در آموزش نمایش‌نامه‌نویسی و برگزاری کارگاه عملی نمایش‌نامه‌نویسی بود.
او درباره چرمشیر گفت: عنوان استادی برای ایشان به دلیل اشراف زیاد در اثر مطالعه نسبت به ادبیات کهن ایرانی، ادبیات معاصر ایرانی، همین‌گونه نمایش‌نامه‌نویسی معاصر ایران و آثار نمایش‌نامه‌نویسان غربی از جمله شکسپیر و دورنمات است.
او ادامه داد: وقتی ایشان سر کلاس حرف می‌زنند، نکته‌هایی را یادآوری می‌کنند که متوجه می‌شویم آقای چرمشیر آن آثار را فقط نخوانده که خوانده باشد، وقتی خوانده که دانسته باشد، آموخته باشد، در نهایت نکته‌سنجی آنها را خوانده است. به همین علت وقتی سر کلاس می خواهد شاهد مثال بیاورد با اشراف کامل و با روشمندی آنها را مطرح می‌کند.
فتحعلی‌بیگی درباره شیوه آموزشی این کارگاه نیز توضیح داد: روشی که امروز دیدم و ایشان برای برگزاری کارگاه در پیش گرفت روشی است که خودشان تجربه کرده و اطلاعات جامعی هم نسبت به روش ابداعی خودشان دارند. به نحوی که من با توجه به تجربه‌ای که در حوزه نمایش‌نامه‌نویسی دارم اما لازم دیدم از ایشان خواهش کنم این روش آموزش نمایش‌نامه‌نویسی بر اساس یک عکس را که مطمئناً ابداعی خودشان است تدوین و تالیف کرده و به عنوان یک کتاب قابل توجه و حائز اهمیت نمایش‌نامه‌نویسی منتشر کنند.
او با تاکید بر لزوم تدوین و تالیف این شیوه ادامه داد: این کتاب اثری خواهد بود که از ورای دانش و استعداد و تجربه یک درام نویس ایرانی به وجود می‌آید. امیدوارم هرچه زودتر شاهد نشر این تجربه گرانقدر باشیم.
این درام‌نویس و کارگردان تئاتر درباره آنچه در کارگاه محمد چرمشیر مطرح شده توضیح داد: آقای چرمشیر در این کلاس به صورت عملی بر اساس یک عکس شروع به کار کرد. حسن کارگاه عملی نسبت به کارگاهی که صرفاً تئوری برگزار می‌شود این است که هر فرد شروع به تجربه‌کردن می‌کند. مثل حل‌کردن مسئله ریاضی. وقتی مسئله ریاضی را حل می‌کنی به آن فکر می‌کنی و اگر هم نتوانی آن را حل کنی، وقتی استاد در کلاس درس راه حل را می‌گوید، چون قبلاً به آن فکر کرده‌ای بهتر یاد می‌گیری.
او درباره کارگاه عملی افزود: در این تجربه صورت‌مسئله یکی است، ولی جواب‌ها می‌تواند متفاوت باشد. همین متفاوت‌بودن بحثی را ایجاد می‌کند که انگار چند نفر تجربه‌هایشان را گفته‌اند، یا یک قصه به چند زبان روایت شده. این خودش باعث توسعه تخیل می‌شود.
فتحعلی‌بیگی روش روایت بر اساس یک عکس و رسیدن به قصه را که در این کارگاه استفاده شده چنین تشریح کرد: ایشان قدم به قدم و با مشارکت بچه‌ها، از مشاهده عکس به سمت این رفت که دلیل حضور آدم‌ها در عکس را بتواند در قالب یک قصه ارائه بدهد. به این معنا که از این طریق و روشی که ایشان در پیش گرفته بود گام به گام به سمت شکل‌دادن به یک قصه نزدیک می‌شدیم.
او افزود: در انتها برخی بحث‌های کلی نیز مطرح شد. اینکه چه بگویم، چگونه بگویم و اینکه باید در جواب سوال «که چی؟» جواب قانع‌کننده‌ای داشته باشیم. این که الزامات کار و آن رویداد را باید بدانیم. چقدر رویداد و حادثه در شکل‌گیری قصه می‌تواند موثر باشد. بعضی از کلیدواژه‌ها می‌تواند تکراری باشد اما آنچه دیدم روش ابداعی و درستی بود که با آن کارگاه اداره شد تا قدم به قدم با عناصر درام آشنا بشویم و آنها را وارد قصه بکنیم تا به مراحل بعدی برسیم.
