مرتضی پورصمدی ـ فیلم‌بردار سینما و تلویزیون ـ صبح روز گذشته هنگام کار در یک پروژه درگذشت.
مرتضی پورصمدی متولد مهرماه سال ۱۳۳۱ در همدان، عکاس، مدیر فیلم‌برداری و از فعالان سینمای مستند و عکاس مردم‌نگار ایران بود. او تحصیلاتش را تا دوره متوسطه در همدان ادامه داد و سپس برای ادامه تحصیل در رشته فیلم‌برداری به مدرسه عالی رادیو و تلویزیون در تهران آمد. پس از فارغ‌التحصیلی، به عنوان فیلم‌بردار در تلویزیون مرکز کرمانشاه مشغول کار شد. در سال ۶۲ به تهران منتقل شد و فیلم‌برداری مستند را به شکل حرفه‌ای ادامه داد. پورصمدی سال ۱۳۷۶ بعد از ۲۵ سال فعالیت بازنشسته شد و تا پایان عمر، به عنوان فیلم‌بردار در سینما و تلویزیون به شکل آزاد مشغول فعالیت بود.
از فیلم‌های سینمایی که او به عنوان مدیر فیلم‌برداری در آن‌ها فعالیت داشته، می‌توان به گیلانه، دایره‌زنگی، هیس دخترها فریاد نمی‌زنند، شبانه، سال‌های بی‌قراری و تهران ساعت 7 صبح اشاره کرد.
او همچنین فیلم‌برداری فیلم‌های مستندی نظیر یوفک، چارشو، همسران حاج‌عباس، من با خدا حرف می‌زنم، پابرهنه تا هرات، خشکسالی بلوچستان، آوای برکه‌ها، تاراز، پیر شهریار، ملاخدیجه و بچه‌هایش، حوض نقاشی و میلکان را بر عهده داشته است.
پورصمدی بارها برای فیلم‌برداری آثار مختلف نامزده شده و جوایزی کسب کرده بود که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان نام برد:
جایزه بهترین فیلم‌برداری/ جشنواره رشد (۱۳۷۳ و 1375)، نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم‌برداری/ جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۵)، جایزه بهترین فیلم‌برداری/ سومین جشنواره سیمافیلم (۱۳۷۹)، جایزه بهترین فیلم‌برداری/ جشنواره یادگار (اولین جشنواره فیلم میراث فرهنگی)، جایزه بهترین فیلم‌برداری/ جشنواره فیلم کودک و نوجوان (۱۳۸۳)، سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌برداری/ بیست‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر (۱۳۸۷)، جایزه بهترین فیلم‌برداری/ سیزدهمین جشنواره سینما حقیقت (1398).
این فیلم‌بردار در کشورهای سوئد، فرانسه و کانادا نمایشگاه‌های عکس برگزار کرده بود.
سایت هنردستان، درگذشت این فیلم‌بردار سینمای ایران را به جامعه هنری کشور و خانواده آن مرحوم تسلیت می‌گوید.
