ریشه بازیگری، پانتومیم است
در آیین رونمایی از پوستر پانتومیم «جامپ‌کات» که با حضور ناصر آقایی، منوچهر اکبرلو و مسعود آب‌پرور برگزار شد، با بیان اینکه ریشه بازیگری پانتومیم است، بر لزوم توجه به آموزش درست و اصولی میم به علاقه‌مندان این هنر تاکید شد.
به گزارش سایت هنردستان به نقل از مشاور رسانه پروژه، آیین رونمایی از پوستر پانتومیم «جامپ‌کات» به نویسندگی و کارگردانی حامد نصرآبادیان با طرحی از مهدی رایگانی روز شنبه 20 آبان با حضور ناصر آقایی (بازیگر و مدرس تئاتر، سینما و تلویزیون)، منوچهر اکبرلو (پژوهشگر، نویسنده و کارگردان تئاتر) و مسعود آب‌پرور (کارگردان سینما و تلویزیون) در تماشاخانه همای سعادت برگزار شد.
حامد نصرآبادیان، در ابتدای این مراسم ضمن تشکر از مهمانان حاضر دراین رویداد با اشاره به چگونگی شکل‌گیری گروه تئاتر سربازان صلح گفت:«این گروه از اردیبهشت سال 1380 و با اجرای نمایش «دل من خواب پروانه‌شدن می‌بیند» در تالار وحدت تهران کار خود را آغاز کرد و تا امروز با زبان بدن، تئاتر فیزیکال و پانتومیم آثار زیادی با محوریت صلح در کشورهایی همچون فرانسه، هند، مالزی،کانادا، ارمنستان، ترکیه و ایران اجرا کرده است».
او در پایان سخنانش بیان کرد:«این اثر با احترام و افتخار از طرف گروه تئاتر سربازان صلح ایران به زنان، مادران و کودکان ایران تقدیم می‌شود».
ناصر آقایی، بازیگر و مدرس پیشکسوت بازیگری نیز در ادامه این مراسم با بیان اینکه پانتومیم اکنون تغییر شکل داده، گفت:«در حال حاضر میم، به آن شکل که مارسل مارسو آن را ایجاد کرد و وجهه خاصی داشت، دچار دگرگونی شده است».
او ادامه داد:«تغییر در میم و بی‌توجهی به این هنر تا حدی است که در جایی مثل انگلستان دیگر میم را نمی‌شناسند. به خاطر دارم که چند سال پیش با یکی از دوستانی که در لندن به تدریس هنرهای نمایشی مشغول بود، درباره میم صحبت کردم و او گفت که این‌جا کسی میم را نمی‌شناسند. با این حال با اصرار من برای برگزاری دوره آموزشی این هنر اقدام شد و تنها دو نفر هنرجو برای شرکت در دوره ثبت‌نام کردند.»
این بازیگر تئاتر با اشاره به اینکه خاستگاه میم فرانسه است، افزود:«این هنر در آمریکا هم رایج است اما نه خیلی زیاد و البته در آلمان هم شکلی از پرفورمنس‌آرت را پانتومیم می‌نامند.»
او گفت:«پانتومیم رشته‌ای سخت از هنرهای دراماتیک است. اجرای میمريال به درستی و به همان شکلی که مارسل مارسو مد نظر داشت،کار سختی است، چراکه ریزه‌کاری‌هایی در حرکت دارد که بازیگر آن باید به دقت به تمامی این جزییات آشنا باشد.»
این مدرس تئاتر با اشاره به اینکه علاقه‌اش به پانتومیم از زمان حضور مارسل مارسو به ایران شکل گرفته، توضیح داد:«زمانی که مارسو به ایران آمد، من دانشجوی هنرهای دراماتیک بودم. دکتر فروغ او را به کلاس ما دعوت کرد و من از همان‌جا شیفته میم شدم. در مورد این هنر کتاب نوشته و ترجمه کردم.»
او افزود:«میم بسیار جذاب است. میم می‌تواند بدون داستان یا حتی در حد یک داستان تک خطی داشته باشد. در حالی‌که همان تک خط به اندازه نیم ساعت روی صحنه اجرا شود.»
آقایی با اشاره به برگزاری جشنواره پانتومیم در سال‌های قبل به همت حوزه هنری گفت:«در حال حاضر تعداد افرادی که به این هنر مشغول هستند، زیاد نیست اما این هنر همچنان مخاطبان خود را دارد و مورد استقبال قرار می‌گیرد.»
او ادامه داد:«در طول دوران برگزاری جشنواره‌های مرتبط با این رشته شاهد هنرنمایی عزیزانی بودم که با وجود نبود آموزش کارشان خوب بود و باعث تاسف است که آن‌ها با این همه استعداد مربی نداشتند. چراکه قطعا با آموزش درست، از آن‌ها بازیگران میم خوبی تربیت می‌شد. متاسفانه با گذشت سال‌ها این علاقه‌مندان همچنان به‌طور خودجوش عمل می‌کنند.»
این مدرس تئاتر با اشاره به تلاش گروه سربازان صلح برای اجرای پانتومیم «جامپ‌کات» گفت:«اکنون که به همت حامد نصرآبادیان فرصت پرداختن به این هنر پیش آمده، امیدوارم هنرجویان نهایت استفاده را ببرند. تعداد هنرمندان پانتومیم در ایران بسیار کم است و افسوس که برای این جمعیت هنرجو تعداد مربیان ما ناچیز است.»
ناصر آقایی در پایان گفت:«بازیگری که میم یاد گرفته تخصصی را آموخته است که سایر بازیگران از آن بی‌بهره هستند. تخصصی که می‌تواند مایه افتخارش باشد.»
منوچهر اکبرلو، پژوهشگر، نویسنده و کارگردان تئاتر دیگر سخنرانی بود که با یادآوری حضورش در کلا‌س‌هایی پانتومیم ناصر آقایی در دهه 60 گفت:«تنها جایی که مرا به پانتومیم علاقه‌مند کرد،کلاس‌های استاد ناصر آقایی در دانشگاه بود. من دانشجوی کارگردانی بودم و هیچوقت سراغ بازیگری نرفتم اما همیشه به این موضوع که جای این هنر در بازیگری خالی است، فکر می‌کنم.»
این هنرمند افزود:«همیشه برای من این سوال وجود دارد که چرا این هنر که ضرورت همزبانی را از تئاتر برمی‌دارد، باز هم در جهان ناشناخته مانده است. ادبیات و شعر ما را به‌واسطه زبان در دیگر کشورهای جهان کمتر می‌شناسد و قطعاً اینجاست که به اهمیت پانتومیم و زبان بدن پی می‌بریم.»
او ادامه داد: «چرا در دنیایی که همه به دنبال ارتباطات بین‌المللی هستند؛ همچنان همه به جستجوی کلام می‌گردند.»
این هنرمند گفت:«مهم‌ترین عامل بروز احساسات،کلمات هستند و زمانی که بتوانی احساسات را بدون کلام به دیگران منتقل کنی قطعا کار سختی انجام داده‌ای. شاید این دشواری است که باعث می‌شود بازیگران به میم تمایل کمتری نشان دهند.»
اکبرلو با اشاره به تجربه‌های موفقی که در زمینه نمایش بی‌کلام داشته و شاهد بوده، توضیح داد: «اشتیاق فراوانی در زمینه میم در بین هنرجویان و هنرمندان وجود دارد اما جالب است که این شور و شوق در عرصه حرفه‌ای کمتر به چشم می‌آید.»
او ترس از دانسته‌ها را دلیل بی‌توجهی برخی افراد به هنر میم دانست و گفت: «ما از آنچه نمی‌دانیم، می‌ترسیم. مثل جای تاریکی که به دلیل ناشناخته‌بودن وارد نمی‌شویم و نگران هستیم اتفاقی در آن بیافتد. برخورد ما با نمایش بی‌کلام و پانتومیم هم براین اساس است. شاید یکی از دلایل عدم حمایت از این هنر و بی‌توجهی به آن هم همین نگرانی از عدم شناخت مفهوم حرکات آن باشد.»
اکبرلو گفت:«ترس از هنر میم باعث می‌شود تا به جای تلاش برای درک مفاهیمی که منتقل می‌کند، صورت مسئله را با حذف این هنر پاک کنیم. ما کلا پخته‌خوار و ریسک ناپذیر هستیم. به همین دلیل معرفی پانتومیم سخت است و شاید یکی از فاکتورهای نپرداختن به این هنر همان ترس و عدم تلاش برای فهم آن باشد.»
در ادامه، مسعود آب‌پرور، کارگردان سینما و تلویزیون نیز گفت:«یکی از مشکلات ما در بازیگری سینما این است که اکثر بازیگران حتی پیشکسوتان این عرصه به گویندگان دیالوگ تبدیل شده‌اند.»
او ادامه داد:«وقتی به بازیگر می‌گوییم برای بازی این لحظه نمایشی آماده هستی، از این جمله تنها حفظ بودن دیالوگ‌ها را بدون هیچ برنامه‌ریزی برای حرکات بدنی خود در نظر دارد.»
این هنرمند افزود:«من فکر می‌کنم حدود سال 1960 به بعد همه شاخه‌های مختلف علمی به سمت عمومی و مردمی شدن رفتند. در واقع همه چیز به سطح جامعه آمد. این موضوع باعث تعریف متفاوتی از هنر و هنرمند شد.»
آب‌پرور گفت:«من فکر می‌کنم همه هنرها تلاش می‌کنند به عالی‌ترین شکل خود که همان موسیقی است، برسند. همانطور که ما در ادبیات به شعر و ریتم می‌رسیم. اگر بازیگری در زیرشاخه‌های هنرهای نمایشی بخواهد نیل به هنر داشته باشد؛ حتما پانتومیم ریشه هنر بازیگری تلقی خواهد شد.»
این هنرمند ادامه داد:«شما در پانتومیم هیچ ابزار مخربی برای بیان احساسات و انتقال احساس‌تان به مخاطبان ندارید. تنها ابزار پانتومیم، بدن و ریتم است و این شاعرانه‌ترین نوع بازیگری است، پس در ذات خودش به هنر بسیار نزدیک شده است.»
مهدی رایگانی، طراح پوستر نمایش «جامپ‌کات» نیز گفت:«برخلاف بقیه سفارش‌های گرافیکی، برای طراحی پوستر تئاتر باید کار را به تماشا بنشینی.»
او ادامه داد:«من همیشه بر این باور هستم که تئاترخودش پوستر خودش را به دنیا می‌آورد. طراحی پوستر تئاتر کاری سخت و البته بسیار شیرین است.»
رایگانی در پایان توضیح داد:«از نظر من کار همیشه شبیه سفارش‌دهنده‌اش است. با این تعریف امیدوارم پوستر «جامپ کات» کارش را درست انجام دهد و ترغیب‌کننده ذهن مخاطبان برای حضور در سالن نمایش باشد.»
فاطیما سرلک، آرمان طیران، امیر ساعتچی، سعید دولتی، شهرام اسدزاده، بهنا آریا، امیرحسین بصیر و ساواش آذخ از دیگر مهمانان این مراسم بودند.
نمایش «جامپ‌کات» از روز شنبه چهارم آذرماه ساعت 18 با مدت‌زمان یک ساعت در عمارت نوفل‌لوشاتو میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.
مهران نعیمی اقدم، طیبه کریمی‌دولت‌آبادی، پانته‌آ کریمی دولت‌آبادی، ساناز خدایی، آیسان مرامی، زهره صادقیان و شهین مولایی بازیگران این نمایش که در قالب پانتومیم روی صحنه خواهد رفت، هستند.
بلیت‌فروشی این اثر نمایشی از امروز، یکشنبه بیست‌ویکم آبان در سایت تیوال آغاز خواهد شد.
