«آلیس مونرو»، نویسنده معروف کانادایی و برنده جایزه نوبل ادبیات که از بزرگ‌ترین نویسندگان داستان کوتاه دنیا بود، در ۹۲ سالگی درگذشت.
به گزارش سایت هنردستان، آلیس مونرو که برای بیش از ۶۰ سال، زندگی روزمره را از دریچه کوتاه بررسی می‌کرد، در سن ۹۲ سالگی در خانه انتاریو درگذشت. او بیش از یک دهه از زوال عقل رنج می‌برد.
مجموعه‌آثار مونرو که زمانی با لقب «چخوف کانادایی» نامیده می‌شد، بر اساس فرم‌ها و موضوعاتی بود که به طور سنتی توسط جریان اصلی ادبی نادیده گرفته می‌شد. سال‌ها بعد که شهرت مونرو افزایش یافت، داستان‌های کم‌تر دیده‌شده‌اش از افراد ظاهراً ساده در شهر کوچک کانادایی، تعداد زیادی جوایز بین‌المللی از جمله جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۳ را برای او به ارمغان آورد.
جاناتان فرانزن درباره مونرو نوشت: مونرو از معدود نویسندگانی است که وقتی می‌گویم داستان‌نویسی دین من است، او را در ذهن دارم.
آلیس مونرو، ۱۰ جولای ۱۹۳۱ در شهر وینگهام کانادا به دنیا آمد. پدرش کشاورز و مادرش معلم مدرسه بود. او در نوجوانی نویسندگی را آغاز کرد و سال ۱۹۵۰ اولین رمان خود با نام «ابعاد یک سایه» را زمانی که مشغول به تحصیل در دانشگاه اونتاریو غربی بود، منتشر کرد. او سال ۱۹۵۱ دانشگاه را ترک و ازدواج کرد و به همراه همسرش به شهر ویکتوریا مهاجرت کرد.
مونرو سپس در سال ۱۹۶۸ با اولین جلد از مجموعه‌داستان کوتاه «رقص لاله‌های خوشحال» موفق به کسب جایزه گاورنر جنرال کانادا شد. این روند موفقیت با انتشار کتاب «زندگی‌های دختران و زنان» در سال ۱۹۷۱ و کتاب «فکر می‌کنی چه کسی هستی؟» در سال ۱۹۷۸ ادامه یافت که این کتاب دومین جایزه گاورنر جنرال را برایش به ارمغان آورد.
مونرو همچنین برای معرفی کتاب‌های خود در قالب تور جهانی سه‌ساله به کشورهای استرالیا، چین و منطقه اسکاندیناوی سفر کرد و سپس در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی به تدریس در دانشگاه بریتیش کلمبیا مشغول شد. او در این سال‌ها به طور میانگین هر چهار سال یک رمان کوتاه به رشته تحریر درآورد.
اغلب کتاب‌های او در نشریات و روزنامه‌های معتبری چون نیویورکر،گرند استریت، آتلانتیک مانسلی و «پاریس ریویو» منتشر شده و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته‌اند. این نویسنده سپس رمان «خرسی که کوه را به تسخیر درآورد» را نوشت که دست‌مایه ساخت فیلمی به کارگردانی «سارا پولی» شد و در جشنواره تورنتو ۲۰۰۶ مورد تشویق قرار گرفت.
مونرو سال ۲۰۰۶ کتاب «دورنمای کاسل راک» را منتشر کرد و در سال‌های بعد نیز رمان «شادی فراوان» را به رشته تحریر درآورد.
مضمون اصلی داستان‌های مونرو وقایع تخیلی است، هرچند او به دلیل بزرگ‌شدن در یک محیط روستایی در بسیاری دیگر از داستان‌هایش نیز از محیط روستا برای بیان احساساتش استفاده کرده است. آخرین داستان بلند او سال ۲۰۱۲ تحت عنوان «زندگی عزیز» منتشر شد و آخرین مجموعه‌داستانش سال ۲۰۱۱ منتشر شد.
آلیس مونرو چند سال پیش از دنیای نویسندگی اعلام بازنشستگی و اعلام کرد احتمالا دیگر چیزی نخواهد نوشت. او که هم‌پای «چخوف» روس محسوب می‌شد، سال ۲۰۰۹ جایزه بین‌المللی من‌بوکر را دریافت کرد.
این نویسنده دو بار طی سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ جایزه داستان کوتاه «اُ هنری» را دریافت کرد و جایزه نویسندگان کشورهای مشترک‌المنافع نیز در افتخارات او دیده می‌شود.
مونرو سال ۲۰۰۵ مدال افتخار ادبیات را از انجمن ملی هنرهای آمریکا گرفت و سال ۲۰۱۰ نشان شوالیه فرانسه را به گردن آویخت.
