پیام نادره رضایی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ به نوزدهمین دوره جشنواره تئاتر کردی سقز، منتشر شد.
به گزارش دفتر رسانه اداره کل هنرهای نمایشی به نقل از روابط‌عمومی معاونت امور هنری، نادره رضایی معاون امور هنری وزارت فرهنگ به نوزدهمین دوره جشنواره تئاتر کردی سقز، پیام داد.
در متن پیام معاون امور هنری آمده:
تئاتر و انسان قدمتی به اندازه هم دارند. انسانِ شکارگر در دوردست‌های تاریخ، نمایشگری بی‌بدیل بود که با پوست و شاخ حیوانات، نمایشی اجرا می‌کرد تا بتواند بر روی زمین زندگی کند. حال وقتی تئاتر در سرزمینی کهن و زبانی دیرین در مرزهای ایران‌زمین و در زاگرس پابرجا به روی صحنه می‌رود؛ قدمت و پیشینه‌ی تئاتر و زیست انسان از هزاره‌های دور تا امروز پیش چشم ما می‌آید. جشنواره‌ی تئاتری با مضامین و زبانی ویژه و در جایگاه قومی کهن در غرب ایران، نشان‌دهنده‌ی اصالت‌های فرهنگی و توجه به هنر و بیان آرزومندی‌های انسان و زیستِ اقلیمی و اساطیری در دل کوهستان‌های شگفت‌انگیز مناطق کردنشین است. جشنواره‌ی تئاتر کردی سقز با قریب دو دهه پیشینه اکنون به بلوغ رسیده و اندیشه صاحبان قلم و کارگردانان را به مخاطبانش نمایش می‌دهد که امری ارزشمند در سپهر هنری امروز ایران است؛ و در جایی که مدام بر این نکته ظریف صحه می‌گذاریم که ایران تنها پایتخت نیست، شور و نشاط اجتماعی به‌واسطه تئاتر در جامعه جاری می‌شود. از این‌روست که با حمایت‌های چندسویه وزارت فرهنگ، استانداری و نهادهای اقتصادی که هویت‌شان را با بزار هنر به نحو قابل‌قبول و ستایش‌برانگیزی می‌توانند در جامعه مطرح کنند، تئاتر سقز در مناطق کردنشین ارزش افزوده و مزیت‌های فرهنگی و اجتماعی و پیوندهای ملی برقرار می‌کند و بهره‌گیری از گنجینه دراماتیک یک زبان، با بهره‌گیری از میراث قصه‌ها و افسانه‌ها و فولکلور مردمان کُرد، ظرفیتی ارجمند را به تئاتر کشور از یکسو و فرهنگ و هنر از سوی دیگر می‌افزاید. هنرمندان تئاتری که وقت و توانشان را برای نمایش و هنر گذاشته‌اند از همه توان بالقوه و بالفعل منطقه استفاده می‌کنند تا تئاتری بومی را با اندیشه‌ای انسانی و ملی به مخاطب و جامعه عرضه کنند و این به‌قدر بی‌اندازه‌ای ستایش‌برانگیز است اما بی‌شک مهم‌تر از همه این‌ها سرمایه‌ای عظیم است به نام مردم که تماشاگر تئاترند و بدون آنها هیچ اثری روی صحنه نمی‌رود و باید ارج و ارزش این مردم به شکل بایسته‌ای با تئاتر و هنر ارزشمند، پاس داشته شود و بزرگ‌ترین پاداش این تماشاگران تماشای تئاتر شریف و انسانی و اندیشه‌ورز و دغدغه‌مند است. به اتکای این سرمایه عظیم اجتماعی است که هنرمند تئاتر و جشنواره تئاتر سقز می‌توانند به نام‌واره‌ای در تئاتر کشور و منطقه و مردمان کردزبان بدل شود. از این مزیت یگانه و منحصر به‌فرد به‌عنوان ارزشی فرهنگی در منطقه و کشور باید استفاده کرد. از همه دست‌اندرکاران و برگزارکنندگان و هنرمندانی که در این جشنواره حضور دارند صمیمانه سپاسگزارم و آرزوی موفقیت و استمرار دارم.
