سهیلا انصاری: مدتی‌ست از فضای شهری فاصله گرفته‌ام و گوشه دنجی پیدا کرده‌ام. برای صیقل روحم به دور از ترافیک و صدای بوق ممتد ماشین‌ها، در یکی از روستاهای شمال ایران به دور از هیاهو نفس می‌کشم. هرچند زندگی در روستا مشکلاتی هم دارد. برای من یکی از این مشکلات و معضلات که آزاردهنده است، دیدن زباله‌های تلنبارشده در گوشه و کنار روستاست.گرچه اهالی روستا واقعاً هیچ کدام‌شان دوست ندارند به محیط زندگی و محیط زیست آسیب بزنند اما متاسفانه در این روستا و روستاهای همجوار از جمع‌آوری زباله‌ها هیچ خبری نیست. همیشه این جمله را به زبان می‌آوریم که زباله‌های خود را در طبیعت رها نکنیم اما چرا هیچ‌کس نمی‌گوید «زباله‌های رهاشده در طبیعت را جمع‌آوری کنید؟!».
دیدن این‌همه زباله در دامان طبیعت برای من و امثال من که به زندگی شهری عادت کرده‌اند و گاهی دلشان می‌خواهد فقط چند ساعت به دل طبیعت پناه ببرند و انرژی بگیرند و با ذهنی آزادتر و آرامشی بیش‌تر به زندگی خود ادامه بدهند، بسیار دردناک است. شاید اگر من هم مدت طولانی‌تری در این فضا قرار نمی‌گرفتم، با خودم می‌گفتم امان از دست مسافرها، می‌آیند زباله‌هایشان را در طبیعت رها می‌کنند و روح طبیعت را می‌خراشند اما با این وضعیتی که مدت طولانی شاهد آن بودم، درصد کمی را به آسیب مسافران اختصاص می‌دهم، چون متاسفانه زباله‌ها در روستاها جمع‌آوری نمی‌شود. تعدادی از اهالی زباله‌هایی را که قابلیت سوزانده‌شدن دارند در باغ و حیات خانه‌ها می‌سوزانند تا زباله کم‌تری تولید شود. بعضی از افراد هم بخشی از زباله‌های قابل بازیافت مثل پلاستیک و آهن‌الات را جمع‌آوری می‌کنند و به ضایعاتی‌ها می‌فروشند. البته این امر فقط در برخی از روستاها رخ می‌دهد.گاهی هم زباله‌ها از روستایی به روستای دیگر برده شده یا در کنار جاده یا رودخانه‌ها رها میشود که صحنه تلخی برای مسافران یا حتی ساکنان روستا رقم می‌زند. پای درد دل اهالی روستا که بنشینی، متوجه می‌شوی هیچ کدام‌شان از این وضعیت رضایت ندارند. تنها تلاشی که دهیاری‌ها برای بهبود اوضاع انجام داده‌اند،گذاشتن چند سطل فلزی و پلاستیکی است که آنها هم مدت طولانی پر از زباله می‌ماند و بوی نامطبوعی بخصوص در فصل گرما ایجاد می‌کند یا مورد حمله حیوانات و سگ‌های ولگرد قرار می‌گیرد و گاهی حتی در کنار جاده پخش میشود. یکی از اهالی می‌گفت «چاره‌ای نداشتیم؛ قبلاً که این سطل‌ها هم نبود، مجبور بودیم زباله را در رودخانه بریزیم و رها کنیم». نمی‌دانم واقعاً فعالان محیط‌زیست و استانداری و شهرداری‌ها چرا به این مساله توجه چندانی ندارند؟ تصاویری که در این گزارش ثبت شده تماماً واقعی هستند. قطعاً اگر شما هم به روستاهای شمالی سفر کنید، شاهد چنین صحنه‌هایی خواهید بود. این عکس‌ها طی پیاده‌روی‌های طولانی در روستاها و کنار رودخانه‌ها گرفته شده است.
امیدواریم برای جمع‌آوری این حجم از زباله‌ها دهیاری‌ها و مسئولان شهری فکر و اقدامی اساسی بکنند.
