یادداشت «حنانه مظفری»، هنرمند تجسمی به بهانه حضور در نمایشگاه خورشید مربع

هنری که از دل برمی‌آید …

به تازگی نمایشگاه گروهی هنرهای تجسمی «خورشیدِ مربع» با کیوریتوری سپیده مهرگان، در گالری «هفتا» (برج میلاد) تهران برگزار شده است. یکی از هنرمندان حاضر در نمایشگاه، حنانه مظفری بود که یادداشتی به این مناسبت در اختیار ما قرار داده است.

ـ ـ ـ

حنانه مظفری/ هنرمند

حنانه مظفری، هنرمندی از ایران، هستم که از هفت‌سالگی سفر هنری خود را آغاز کردم. مادرم اولین کسی بود که استعداد هنری‌ام را کشف کرد. او با حمایت‌های بی‌دریغ خود، از خرید ابزارهای هنری گرفته تا ثبت‌نام من در کلاس‌های آموزشی، زمینه‌ای را فراهم کرد تا علاقه‌ام به هنر رشد کند.

تمام آثار هنری من بر اساس مفاهیم ذهنی و الهاماتی است که به من انگیزه می‌بخشند. هنر برایم فقط یک فعالیت نیست؛ بلکه چیزی است که از عمق وجودم سرچشمه می‌گیرد و بیانگر احساسات، افکار و رؤیاهای من است. در این مسیر، با چالش‌ها و سختی‌های زیادی روبه‌رو شدم. برخی از معلمان به جای حمایت، با حسادت و برخوردهای تحقیرآمیز تلاش کردند مرا از ادامه راهم منصرف کنند اما عشق به هنر چیزی نبود که بتوان آن را سرکوب کرد. هیچ‌چیز نمی‌توانست من را از دنبال‌کردن علاقه‌ام باز دارد. من عاشق هنر انتزاعی هستم. آثارم نمایشی از رنگ‌ها و اشکال انتزاعی‌ست که با مدادرنگی، پاستل و مدادشمعی خلق می‌شوند. این ابزارها اجازه می‌دهند تخیلاتم را به گونه‌ای آزادانه و خلاقانه روی کاغذ بیاورم.

طی سال‌ها، در نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی شرکت کرده‌ام و حتی در مسابقات طراحی و نقاشی، از جمله طراحی کاریکاتور، جوایزی کسب کرده‌ام. هر یک از این تجربیات، نه تنها به من انگیزه‌ای تازه بخشیده، بلکه باعث شده‌اند تا افق‌های جدیدی در کار هنری‌ام کشف کنم. هنر برای من همه‌چیز است؛ جایی که می‌توانم خود واقعی‌ام باشم. بدون هنر، زندگی برایم معنایی ندارد. امید دارم که روزی در کشور زیبای‌مان ایران، همه هنرمندان بتوانند آزادانه آن‌گونه که هستند زندگی کنند و هنر خود را به نمایش بگذارند.

اثر من در نمایشگاه «خورشید مربع»، یکی از شاخص‌ترین کارهایم از مجموعه «پیچیدگی‌ها» است که از چشم‌های خیره و بی‌کار الهام گرفته شده؛ چشم‌هایی که گویی همواره انسان‌ها را تحت فشار قرار می‌دهند. این نگاه‌های بی‌رحم و نافذ، انسان‌ها را وادار می‌کنند تا مدام مراقب باشند،گویی هیچ‌گاه نمی‌توانند بدون قضاوت دیگران زندگی کنند. این موضوع چالشی بزرگ برای آرامش و زندگی افراد به وجود می‌آورد و به همین دلیل نام این مجموعه را «پیچیدگی‌ها» گذاشته‌ام. خطوط درهم و پیچیده در این اثر، به وضوح حس این پیچیدگی‌ها و سردرگمی‌ها را منتقل می‌کنند. در مرکز تصویر، یک چشم عجیب و قرمز دیده می‌شود که نمادی از نارضایتی و ترس است. این چشم، بازتابی از آن حس نظارت مداوم و قضاوت‌های بی‌پایان است که آرامش انسان را سلب می‌کند. این اثر نیز همچون تمام کارهایم، با تکنیک انتزاعی خلق شده و از مداد طراحی برای انتقال احساسات عمیق و ذهنیاتم استفاده کرده‌ام. عنکبوت،که در این اثر به صورت غیرمستقیم نمادپردازی شده، نشان‌دهنده قربانی‌گیری است و تارهای پیچیده‌ای که در تصویر دیده می‌شوند، استعاره‌ای از به دام‌افتادن انسان‌ها در قضاوت‌های دیگران هستند. این اثر برای من تنها یک نقاشی نیست، بلکه روایتی از احساسات و چالش‌هایی‌ست که انسان در زندگی روزمره با آنها روبه‌رو می‌شود. امیدوارم این اثر بتواند مخاطبان را به تأمل و تفکر در مورد فشارهای اجتماعی و اهمیت زندگی بدون قضاوت دعوت بکند.

امتیاز دهید