برپایی «قلمرو ناامن» با محوریت گفت‌وگوهای پس از خاکسپاری

 به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، امین نورانی درباره شکل گیری نقاشی‌های مجموعه قلمرو ناامن گفت: نقاشی‌های مجموعه ناامن در سال 1388 متاثر از اتفاقات سیاسی که در جامعه شاهد آن بودیم شکل گرفت و مرگ مادربزرگم نیز در همین سال در شکل گیری این مجموعه بی‌تاثیر نبوده است.

او افزود: البته نقاشی‌هایی که شاهد آن در این مجموعه هستیم در نمایشگاهی که در گالری دیگری، گذاشتم در معرض دید مخاطبان قرار نگرفته است. پس از درگذشت مادربزرگم در مراسم‌هایی که در خانه برگزار می‌شد، بدون آن که بقیه متوجه شوند تعدادی عکس گرفتم و کیفیت عکس‌ها اصلا به این شکلی که در نقاشی‌ها می‌بینید، نبود و عکس‌ها را مدتی بعد دست‌مایه اولیه خلق این مجموعه کردم.

نورانی با اشاره به این که از عکس به عنوان منبع اطلاعاتی استفاده می‌کند، گفت: برخی از همکارانم عکس را عینا منبع اصلی خلق اثر خود و آن را جز به جز نقاشی می‌کنند، عکس و نقاشی را اگر کنار هم بگذارید با هم تفاوتی نخواهند داشت اما شیوه کار من به گونه‌ای است که از عکس به عنوان منبع اطلاعاتی استفاده می‌کنم و خود عکس موضوع کارهایم نیست. نقاشی‌های من هایپر رئالیست هستند و از واقیعت فاصله می‌گیرند و بارها و بارها یک نقاشی را بازسازی می‌کنم تا به نتیجه دلخواهم برسم. مثلا آن قدر روی سه نقاشی‌هایی که در نمایشگاه کارنمای 5 به نمایش گذاشته‌ام تغییرات ایجاد کرده‌ام که کسانی پیش از این نقاشی‌ها را دیده بودند، عنوان می‌کردند که چرا من دوباره شروع به کار نکرده‌ام و به جای کار کردن روی نقاشی‌های پیشینم چرا از نو نقاشی‌ نکشیده‌ام.

نورانی در پاسخ به این پرسش که آیا همیشه به همین شیوه با عکس کار می‌کند، بیان کرد: بله، ولی دوست ندارم آثاری را تولید کنم که خیلی عکس محور باشند. همان گونه که گفتم من با عکس بخشی از اطلاعات را با دوربین ثبت می‌کنم. زمانی که دوربین عکاسی اختراع نشده بود، برای ثبت یک لحظه، اتودهایی را با آبرنگ یا آب مرکب می‌زدند و پس از اختراع دوربین این وسیله به افراد کمک می‌کرد که برای تثبیت یک موقعیت از این وسیله کمک بگیرند.

او افزود: عکس، زمینه‌ای را فراهم می‌کند تا تخیل هنرمند به حرکت در آید. آنجایی که می‌خواهد نکته ریزی را در اثرش نمایش دهد، نگاهی به عکس می‌اندازد. من همیشه سعی می‌کنم نگاهم به عکس بسیار معمولی باشد. از عکس‌های خیلی حرفه‌ای استفاده نکرده‌ام. تلاشم این است که تحت تاثیر عدسی، اتفاقات تغییر شکل ندهند و بزرگ‌نمایی در آنها صورت نگیرد. زمانی که می‌خواهم عکاسی کنم دور می‌ایستم و موضوع را کوچک‌تر از آنچه هست، نمایش می‌دهم.

نورانی ادامه داد: در نقاشی‌های من عناصری را می‌بینید که اگر به عکسی که براساس آن نقاشی را کشیده‌ام رجوع کنید، متوجه می‌شوید که این عناصر در عکس دیده نمی‌شوند. من هم مانند یک فیلمساز یا داستان‌نویس که تخیل می‌کند تا فضای ذهنی مورد علاقه‌اش را ایجاد کند، همین کار را در مورد آثارم انجام می‌دهم. در این صورت است که این فضا کاملا قابل باور می‌شود زیرا بسیار به واقعیت نزدیک است.

این نقاش با بیان اینکه “نقاشی‌هایش مبتنی بر سنت نقاشی غربی است”، اظهار کرد: آثارم از نظر تکنیکی بیش از آنچه مبتنی بر عکس باشد، مبتنی بر سنت نقاشی غربی است. من در نقاشی‌هایم همواره روی شخصیت‌های گروهی کار می‌کنم و هیچ وقت نمی‌شود این افراد را به عنوان مدل در کنار هم مقابل دوربین قرار داد و پس از ثبت عکس آن‌ها را نقاشی کرد. نقاشان قرن 17 بیشتر به این شیوه نقاشی می‌کردند.

او در پاسخ به این پرسش که چرا عنوان این مجموعه را «قلمرو نا امن» گذاشته در حالی که خانه با خود مفهوم امنیت را به دنبال دارد، گفت: همیشه خانه برای من نماد امنیت است. در سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده که آرامش محیط خانه تهدید شده است. مثلا یکی از نزدیکان جواب آزمایشی را گرفته که معلوم شده مشکلات جسمی حادی دارد. من روی این موضوعات به شکل افراطی حساس هستم و این مشکلات روی من تاثیر می‌گذارد، این عوامل قلمرو امن خانه را ناامن می‌کرد. بخشی از این ناامنی هم از سوی جامعه به محیط خانه تحمیل می‌شد، در این صورت ناامنی برای من شکل آزاردهنده پیدا کرده بود و خانه نیز که مامن آسایش و آرامش است به محیطی نا امن تبدیل شده است.

امین نورانی متولد  دی ماه 1343 تهران است. او نقاشی را از هنرستان هنرهای تجسمی پسران شروع کرده است و همین رشته را در دانشگاه نیز ادامه داده است.

این هنرمند آن‌طور که گفته می‌شود؛ از جمله نقاشان معاصر ایرانی است که با وجود حفظ فضاهای کلاسیک در آثارش، توانسته به فضایی شخصی، رمزآلود و در عین حال صمیمی دست یابد.

او در زمره نقاشان هایپر رئالیسم قرار دارد و نقاشی‌هایش را بر اساس عکس‌هایی که در لحظات مختلف در جمع خانوادگی ثبت می‌کند به تصویر می‌کشد.

آثار نورانی در بیش از 50 نمایشگاه جمعی در کشورهای اسپانیا، اتریش، آمریکا، هندوستان و … نیز به نمایش در آمده است.

منبع :ایسنا