مدیرکل هنرهای نمایشی و رادیونمایش با تأکید بر اهمیت ادبیات فولکلوریک ایرانی، بازخوانی و بازآفرینی متون کهن را از مهم‌ترین راهبردهای فرهنگی این مجموعه دانست و از تولید نمایش‌هایی چون «امیرارسلان نامدار»،«حسین کرد شبستری» و «سمک عیار» به‌عنوان گام‌هایی جدی در این مسیر یاد کرد.
به گزارش روابط عمومی رادیونمایش، محسن سوهانی، مدیرکل هنرهای نمایشی و رادیو نمایش، بازنمایی گنجینه‌های ادبیات داستانی فولکلور ایران را یکی از محورها و راهبردهای اصلی این اداره کل دانست و گفت: این راهبرد، نه تنها پاسخی به نیاز فرهنگی جامعه امروز برای بازخوانی هویت روایی ایرانی است، بلکه بخشی از مسئولیت تاریخی ما در حفظ، احیا و بازآفرینی سرمایه‌های معنوی و داستانی ملت ایران به‌شمار می‌رود.
وی افزود: ادبیات فولکلوریک، به‌ویژه در شکل‌های داستانی آن، یکی از غنی‌ترین و در عین حال کم‌تر شناخته‌شده‌ترین لایه‌های میراث فرهنگی ماست. روایت‌هایی که طی قرون متمادی سینه به سینه منتقل شده‌اند، نه فقط حاملِ تخیل و ذوق هنری ایرانی‌اند، بلکه گویای ساختارهای فکری، اخلاقی، اجتماعی و حتی سیاسی دوران‌های گذشته‌اند. از این‌رو، بازخوانی و بازآفرینی این آثار در قالبی رسانه‌ای و امروزی همچون نمایش‌های رادیویی، می‌تواند نقشی مؤثر در پیوند نسل امروز با گذشته‌ی فرهنگی خود ایفا کند.
سوهانی با اشاره به اقدامات صورت‌گرفته در این راستا تصریح کرد: در همین راستا، تولید سریال‌هایی چون “امیرارسلان نامدار”،”حسین کرد شبستری” و به‌تازگی “سمک عیار”،گام‌هایی جدی و هدفمند در تحقق این راهبرد بوده‌اند اما آن‌چه “سمک عیار” را از دیگر آثار متمایز می‌سازد، ویژگی‌های منحصربه‌فرد این روایت است: اثری سترگ از سده‌های نخستین ادب فارسی که بسیاری آن را نخستین رمان ایرانی می‌دانند. این داستان نه‌تنها از نظر ساختار روایی و شخصیت‌پردازی پیچیده و پیشروست، بلکه واجد لحن و نثری است که آمیزه‌ای از فصاحت، ایجاز و شیوایی فولکلوریک ایرانی را در خود دارد.
وی درباره فرایند تولید این اثر رادیویی خاطرنشان کرد: تولید “سمک عیار” در قالب نمایش رادیویی، پروژه‌ای بزرگ و تخصصی بود که با همراهی گروهی از بهترین هنرمندان ما به انجام رسید. در این اثر کوشیدیم تا ضمن وفاداری به روح و فضای داستان، ساختاری نمایشی و شنیداری بیافرینیم که برای مخاطب امروز قابل درک، جذاب و در عین حال اصیل باشد.
مدیرکل هنرهای نمایشی و رادیو نمایش در پایان تأکید کرد: ما بر این باوریم که با ادامه این مسیر، می‌توانیم نقشی تعیین‌کننده در حفظ زبان، تخیل و جهان‌بینی ایرانی ایفا کنیم؛ جهانی که همچنان ظرفیت الهام‌بخشی برای ادبیات، هنر، و حتی سبک زندگی امروز دارد.
