نمایشگاه نقاشی «هوش خاکستری» با آثاری از آصف ابراهیمی، تا ۳۰ آبان‌ماه میزبان علاقه‌مندان است.
به گزارش هنردستان ، نمایشگاه نقاشی «هوش خاکستری» با آثاری از آصف ابراهیمی، عصر پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۴ در گالری سوهام افتتاح شد و تا ۳۰ آبان میزبان علاقه‌مندان است.
این مجموعه تازه، ادامه سه دهه کار مستمر این هنرمند در حوزه نقاشی و مجسمه است و به‌طور مشخص به نسبت انسانِ امروز با هوش ماشینی، فرسودگی طبیعت و آینده‌ای سایبورگی می‌پردازد.
در مجموعه «هوش خاکستری»، ابراهیمی با استفاده از تکنیک اکریلیک روی بوم و ترکیبی از بیان اکسپرسیونیستی و فضاهای سورئال، جهان‌هایی می‌سازد که در آن‌ها تنه‌های عظیم و زخم‌خورده درختان، کنار موجوداتی هیبریدی از انسان، ربات و حیوان قرار گرفته‌اند. بافت‌های ضخیم، خراش‌خورده و ضربه‌های پرتنش قلم‌مو، سطح بوم را به یادآور زمان‌های فرسوده و دنیایی پساصنعتی بدل می‌کند؛ جایی که درختان دیگر فقط عنصر طبیعی نیستند، بلکه همچون «ستون‌های داده» و حافظه‌ای مجروح در برابر هجوم ساختارهای سرد و فلزی ایستاده‌اند.
در متن تحلیلی سعید حقیر برای کاتالوگ نمایشگاه، «هوش خاکستری» به‌منزله سفری به مبهم‌ترین مرزهای هستی‌شناختی دوران معاصر خوانده شده؛ سفری که در آن آگاهی بیولوژیک انسان با منطق الگوریتمی ماشین در هم می‌آمیزد و وضعیت تازه‌ای می‌آفریند که نه کاملاً انسانی است و نه تماماً ماشینی. هیبریدهای انسانی–رباتیک این نقاشی‌ها، در کنار تنه‌های مرده و ریشه‌های فرسوده، همزمان حامل اضطراب، سوگواری و امکان نوعی رستاخیز هستند؛ جهانی که در آن، زیبایی و وحشتِ آینده روی خطی باریک و لغزان میان «هسته بیولوژیک» و «پوسته سیلیکونی» ما قرار گرفته است.
آرزو آزادی (اکرم‌السادات شرق آزادی)، کیوریتور نمایشگاه، در مقدمه خود «بوم» را در جهان نقاشی‌های آصف به «خاطره‌ای از زمین» تشبیه می‌کند؛ زمینی که زیر فشار بی‌خردی انسان ویران شده و تنها درختان، بافت‌های خاموش و زخم‌خورده، به‌عنوان شاهدان این تباهی باقی مانده‌اند. در این خوانش، ربات‌ها و موجودات سایبورگی که در آثار ابراهیمی جان می‌گیرند، نه صرفاً نماد سلطه تکنولوژی، بلکه وارثان احتمالی بازسازی حیات‌اند؛ موجوداتی که تلاش می‌کنند از دل ویرانی، نظمی تازه و معنایی نو برای زیستن استخراج کنند.
چندین تابلو این مجموعه مستقلاً روایت‌های کوچک و نمادین خود را شکل می‌دهند: در اثر «گفت‌وگو با تنه»، تنه‌ی کهن‌سال درخت با زخم‌ها و حفره‌هایش به چهره فشرده و متراکم زمان و فرسایش بدل شده و دو پرنده – یکی سایبورگ و دیگری در آستانه دگردیسی – انگار آخرین پیام‌های طبیعت را پیش از ورود کامل به «عصر فلزات» در گوش آصف ابراهیمی، متولد ۱۳۵۴، بیش از ۳۰ سال است که در حوزه طراحی، نقاشی و مجسمه‌سازی فعالیت می‌کند. او دارای گواهی‌نامه درجه یک از سازمان فنی و حرفه‌ای است، سال‌ها به‌عنوان مدرس هنر در مراکز آموزش فنی و حرفه‌ای تدریس کرده، مجوز رسمی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد و عضو انجمن هنرهای تجسمی ایران است. از جمله تجربه‌های او می‌توان به برگزاری چندین نمایشگاه انفرادی در ایران، قبرس شمالی و آلمان، حضور در جشنواره‌های تجسمی جوانان و نمایشگاه‌های گروهی در موزه هنرهای زیبا در کاخ سعدآباد، خانه هنرمندان ایران، گالری سیحون و چندین گالری در اروپا اشاره کرد. انتشار کتاب‌هایی چون «تجربه‌ای متفاوت» و «آتش بهار» نیز بخشی از کارنامه اوست.
نمایشگاه انفرادی «هوش خاکستری» تا سی‌ام آبان در گالری سوهام برپاست و علاقه‌مندان می‌توانند در روزهای برگزاری نمایشگاه از این مجموعه دیدن کنند؛ مجموعه‌ای که در آن، پرسش از آینده انسان، در قالب گفت‌وگو میان درختان زخم‌خورده و سایبورگ‌های خاموش به تصویر درآمده است.
