هنردستان : تا جایی که به آمارهای رسمی صدا و سیما مربوط می‌شود، خندوانه یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های این سازمان است. بااین‌حال که خود شبکه نسیم شبکه نسبتا نوپایی است، اما برنامه خندوانه خیلی زود توانسته است مخاطبی قابل قبول و وفادار پیدا کند و به برنامه‌ای موفق بدل شود.
این‌که دقیقا از چه تاریخی برای دست‌اندرکاران تلویزیون مشخص شد نعره زدن یکی از ابزارهای بامزه و «باحال» بودن است، روشن نیست. به‌هرحال خندوانه هم مشابه بسیاری از نمونه‌های معاصرش با نعره مجری و حاضران آغاز می‌شود. مجری در مقام یک رهبر ارکسترِ خنده مردم را دعوت به ایستادن، خندیدن و آواز خواندن می‌کند و سرعت و ریتم خواندن آن‌ها را مشخص می‌کند. او رو به مردم می‌ایستد مبادا کسی هنگام خواندن لب‌هایش را به اندازه کافی تا بناگوش باز نکرده باشد. او مجری نظم برنامه است. او به ما می‌گوید حتی برای خندیدن هم قرار نیست آزادی خاصی در کار باشد. او تعیین می‌کند کی، کجا و چقدر بخندیم.
اگر به دنبال نمونه دقیقی از گفتارپریشی می‌گردید، جای درستی را انتخاب کرده‌اید. دقایق آغازین برنامه دقیقا با سلسله‌ای از گزاره‌های کاملا بی‌ربط آغاز می‌شود که به زمخت‌ترین شکل ممکن به هم وصل شده‌اند. مجری از مسابقه میان کمدین‌های جوان برنامه آغاز می‌کند که برای رأی دادن به آن‌ها باید از اپلیکیشن حامی مالی برنامه استفاده کرد. (دقیقا دو بار مکانیسم گرفتن اپ حامی مالی ذکر می‌شود، پشت سر هم و بدون این‌که مجری نگرانی بابت کسانی که باید دو بار تبلیغ او را پشت سر هم تحمل کنند احساس کند.) بعد از حال‌وهوای ماه مبارک رمضان و افطاری می‌گوید و بعد این‌که چقدر خوب است مقداری از پول مهمانی‌های افطار را برای آزادی زندانیان داد و بعد با توجه به این‌که از ایران حرف زده (دقیقا کجا را توضیح نمی‌دهد)، سرود ایران را با همان نعره‌های آغاز برنامه با شرکت‌کنندگان هم‌خوانی می‌کند. یک پک کامل از شعارهایی مشخص در ابتدای برنامه: حامی مالی، ارزش‌های دینی، انسان‌دوستی و میهن‌پرستی!لابد شما هم به‌خاطر دارید که مسعود روشن‌پژوه سالیان سال برنامه‌ای با نام مسابقه محله را با حداقل هزینه ادراه می‌کرد.
