هنردستان :«خانه دیگران» محصول کشور گرجستان است؛ فیلمی که نماینده این کشور برای اسکار بخش فیلم های خارجی نیز بود.
داستان فیلم در سال های ابتدایی دهه ۹۰ میلادی روایت می شود.
داستان فیلم در سال های ابتدایی دهه ۹۰ میلادی روایت می شود. در گیر و دار جنگ خونین و فاجعه باری که بسیاری از خانواده های گرجی را آواره کرده است. فیلم با ورود اعضای خانواده جنگ زده ای به خانه ای بزرگ و امن در دل جنگلی که تنها دو خانه دیگر در آن واقع شده است آغاز می شود.
آنچه «خانه دیگران» را از دیگر فیلم های با این حال و هوا متمایز می سازد، دوری گزیدنش از قصه گویی است. فیلم خود را از افتادن به دام روایت سرایی و دیالوگ نویسی مصون می دارد تا با بهره از جذابیت های فرمیک و استفاده درست و بجا از قاب های درست، تصاویر ناب و ترکیب بندی های مسحورکننده با دیدی عمیق و غیرسطحی به تشریح مفاهیمی چون مرگ، زندگی، در بند بودن و آزادی بپردازد.
راسودان گلورجیدز، با زبان تصویر آشناست و با بهره گیری از قاب بندی های درست و تصاویر ناب ماهیت و معنای زندگی هر شخصیت را با محیط پیرامونش تطابق می بخشد، محیط پیرامونی که هر جنبنده ای در آن می تواند مفهوم تازه ای از زندگی را برای ساکنان ناامید و به دور از آدمیزاد آن رمزگشایی کند.
فیلم بی آن که به سمت و سوی شعارزدگی پیش برود، از همان ابتدا سرنوشت تلخِ محتومی را برای شخصیت هایش ترسیم می کند که فرار از آن دور از ذهن به نظر می رسد. ساکنان تازه وارد در آن جنگل های انبوه موحش به دنبال چه می گردند؟ آرامش؟ صلح؟ زندگی؟ و همین تضاد میان موقعیت مکانی و موقعیتِ درونی شخصیتها است که به فیلم در عین سادگی ظاهری اش معنا می بخشد و آن را از فیلمی ساده به فیلمی پیچیده و بامحتوا مبدل می سازد.
«خانه دیگران» یک فیلم تماماً هنری و در تضاد با الگوهای کلاسیک هالیوودی است. فیلم می کوشد ذائقه مخاطب را که به ضرباهنگ تند فیلم های معمول این روزها عادت کرده، به سمت دیدن و نگاه کردن با آهنگ و ریتم واقعی زندگی سوق داده و از کشمکش های غیرواقعی که تفکرگریز و دم دستی است پرهیز دهد. مخاطبی که به تماشای فیلم می نشیند می تواند از عمق وجودش روزهای کشدار و دردناک اعضای خانواده ها را لمس کند. او با پدر که حالا ناامید است همذات پنداری می کند و عشق عجیب دختر نوجوان به پسر بلوغ نیافته را درک می کند؛ به همین جهت است که فیلم به رغم ریتم کند و صحنه های طولانی و بی اتفاقش مخاطب را پس نمی زند و او را تا پایان با خود می کشاند.
عنصر طبیعت در «خانه دیگران» نقشی اساسی دارد. زندگی آدم های جداافتاده از زندگی مدرن در اتصال غیرقابل انقطاعی با طبیعت است و نبض زندگی در موقعیت های دشوار در دل طبیعت و در همان آلاچیق که مأمن دختر نوجوان و پسرک است یافت می شود. درگیری های درونی و برونی شخصیت های فیلم و حتا نوع ارتباطشان با یکدیگر به واسطه موقعیت مکانی که در آن قرار گرفته اند قابل تعریف و ملموس است؛ پس مکان در «خانه دیگران» مهم و به شدت کلیدی است.
در «خانه دیگران» به مثابه بسیاری از دیگر فیلم های با ریشه روسی و اروپای شرقی، پرگویی جای خود را به کم گویی و تصویر می دهد. فرم و محتوا با یکدیگر درمی آمیزند تا فیلم به رسالت خود دست یابد و فیلمساز به شکلی حساب شده می کوشد تا از این طریق گستره نامکشوف و پنهان درون انسان ها را در فضایی خالی از تمدن و زندگی متعارف بازیابی کند.
شخصیت پردازی از نکات درخشان فیلم است؛ شخصیت هایی که مانند ظاهر فیلم ساده به نظر می رسند، اما هریک تفاوت های بارزی با دیگری دارند و رازهایی نامکشوف و سر به مهر که با پیشروی داستان به مرور آشکار می شوند و همین کشمکش نامحسوس شخصیت های داستان با یکدیگر است که پازل به هم ریخته روایی آن را تکمیل می کند.
فیلمساز چه در پرداختن به داستان و چه در اجرای آن موفق عمل می کند. فیلم او به هیچ وجه با ذائقه اعضای آکادمی اسکار جور در نمی آید، اما اثری قابل ملاحظه و خوشایند برای دوستداران فیلم های خاص و سینمای هنری ست.
منبع :بانی فیلم
