به گزارش هنردستان: رضا بدرالسماء هنرمند پیشکسوت نگارگری از نادیده گرفتن و حمایت نکردن از هنرمندان شهرستان و خصوصا هنرمندان نگارگری گلایه کرد.
رضا بدرالسماء هنرمند پیشکسوت که در اصفهان ساکن است درباره هنر نگارگری که ۶۰ سال است سابقه فعالیت در آن را دارد و میزان حمایت از هنرمندان شهرستانی گفت: نگارگری هنر ملی ماست و من به دلیل سابقه ۶۰ ساله فعالیت در این رشته و تجربه سبک های دیگر می توانم بگویم یکی از مشکل ترین سبک های نقاشی در دنیا نقاشی ایرانی است چراکه هنرمند کاملا بدون هیچ مدلی و صرفا بر اساس توانایی که در طول سالیان پیدا می کند تخیلات و موضوعات مورد نظر خود را به تصویر می کشد.
وی ادامه داد: هنر نگارگری فراز و نشیب بسیاری در طول تاریخ داشته است، اما در سال های دور هر حکومتی که سر کار بوده و هر جا پایتخت آن حکومت بوده ما سبک نگارگری با نام همان شهر داریم مثلا زمانی که پایتخت تبریز یا قزوین بوده ما مکتب تبریز و قزوین را داریم و زمانی هم اصفهان پایتخت بوده که یکی از برجسته ترین مکاتب نگارگری، مکتب اصفهان است که آثار آن دوران هنوز در کتابت ها و معماری مشاهده می شود.
بدرالسماء با بیان اینکه پس از انقلاب اسلامی از نگارگری حمایت و آثار خوبی خلق شد، اظهار کرد: با اینکه در این سال ها روی نگارگری تمرکز خوبی صورت گرفت اما من توقعم حمایت بیشتر است چراکه این هنر ملی ماست و جای حمایت دارد. من از شرایط خودم راضی هستم اما این رضایت به معنای این نیست که حتما حمایتی صورت می گیرد. من دوست دارم صرفا روی هنر نگارگری متمرکز باشم اما چون آن حمایت وجود ندارد و جایی هم برای عرضه وجود ندارد شخصا هم با آبرنگ کار می کنم، هم نقاشی رئال می کشم و حتی مینا هم کار می کنم.
وی ادامه داد: خیلی از استادان به من ایراد می گیرند که باید تمرکزم را روی هنر اصلی ام بگذارم اما در این صورت زندگی ام تامین نمی شود.
خالق تابلوی «شهدای فاجعه منا» همچنین درباره جایزه «حسین بهزاد» که معاونت هنری وعده اش را در دهمین دوسالانه نگارگری داده بود، گفت: حسین بهزاد کسی است که پس از یک دوره افول این هنر آن را احیا کرد و خیلی خوب است چنین جایزه ای راه بیفتد. مسلما یکی از حمایت ها می تواند همین جایزه باشد اما معمولا چنین اخباری را ما هنرمندان که در شهرستان هستیم، حتی اگر در مرکز استان باشیم، نمی شنویم در حالیکه خیلی حرف برای گفتن داریم. مساله اینجاست که تصادفی ما را در مراسمی دعوت می کنند و امکان دیده شدنمان فقط با لطف خدا اتفاق می افتد.
