نقدی جامعه نگر به ویولن تایتانیک نوشته و کار پیترو فلوریدیا، کار مشترک ایتالیا، افغانستان و ایران

نابرابری ها هنردستان: رضا آشفته/ جهان گاهی آنقدر نابرابر است که تحمل کردنش برای همه ناممکن است. اما به شکل استعاریک پیترو فلوریدیا، کارگردان ایتالیایی چنین منظور و مفهومی را به بهانه دست گرفتن رمان کشتی تایتانیک (پایان تایتانیک نوشته اثر هانس ماگنوس انتسنبرگر) در یک نمایش اجرا می کند. او بسترسازی مفاهیم را دقیقا شکل […]

فرم و نگاه ایرانی

هنردستان: نقدی فرم گرایانه به نمایش تیاتر سعدی، تابستان ۳۲ نوشته و کار حسین کیانی حسین کیانی همواره در شناخت و تسلط بر فرم نمایش های ایرانی تلاش های در خور تاملی کرده است. به عبارت بهتر او خود یکی از منابع معتبر به لحاظ اجرایی است که با هر اجرایش افزوده های بیشتری را […]

پایمال شدن ارزش های انسانی

هنردستان: نگاهی جامعه نگر به نمایش آشپزخانه نوشته آرنولد وسکر و کار محمدحسن معجونی  آشپزخانه نمایشی درباره پایمال شدن حق و حقوق آدمهاست. نمایشی که در آن کارگران مشغول به کار یک آشپزخانه از آنچه از ایشان دریغ شده است، می گویند. اینها باید حالشان خوش باشد چون کار می کنند و درآمد دارند و خیلی […]

استثمارگری قدرت مداران

هنردستان: نگاهی به نمایش خانه ام ابری نوشته نشمینه نوروزی و زمان وفاجویی و کار حمید پورآذری و سیامک احصایی به گزارش هنردستان، خانه ام ابری نمایشی است که در آن انسان به اقتضای زمان از دست رفته بررسی می شود. زمانی که حق طبیعی هر انسانی است اما در گردونه روزمرگی هایی که انسان برای انسان تعریف […]

یادداشت کیومرث مرادی بر نمایش «ماه در آب»

نمایش«ماه در آب»، نمایشی شایسته است از الگوهایی که در هیچ زمینه ای بی درخشش نیست.  هنردستان: نمایش«ماه در آب» یک نمایش عادی در این روزها نیست، نمایشی شایسته است از الگوهایی که در هیچ زمینه ای بی درخشش نیست.

فرم های با اصالت بومی و فرهنگی

نقدی فرمالیستی بر نمایش آخرین انار دنیا    هنگامی که یک گاری بزرگ اصل و اساس یک نمایش می شود، این خود دلالت و دستوری صحنه ای است که بیانگر یک تئاتر است که به اقتضای صحنه آرایی که تاکید بر وجوه تصویری و فضاسازی است، پیش خواهد رفت. بنابراین در آن ساختار مبین شکلی […]

خشونت عمومی در طبقۀ متوسط

نقدی بر نمایش خدای کشتار     رضا آشفته: نمایش خدای کشتار به کارگردانی علی سرابی این روزها در تالار مستقل تهران با افبال عمومی طبقۀ متوسط تهران روبرو شده است و شاید عمده ترین دلیلش نیز آینه ای است که پیش روی مخاطبانش قرار داده است.

موقعیت هفت‌نفره بی سر و ته

 هنردستان: رضا آشفته/ آرتیگوشه از آن دست نمایش‌هایی است که به دلیل نوع برداشت از وضعیتی که در آن ادغام و تلفیق بین دنیاهای متضاد انجام شده است به نوعی می تواند یک وضعیت پسامدرن داشته باشد. از آن سو نیز درآن هفت موقعیت تک نفره به هم پیوند می خورد که البته سر و […]

چشم‌اندازی روشنگرانه در ابعاد وسیع تالار وحدت

هنردستان/ رضا آشفته: در نمایش خاطرات و کابوسهای یک جامه دار از زندگی و قتل میرزاتقی خان فراهانی، بیش از هر چیزی طراحی و میزانسن است که به چشم می آید. دکتر علی رفیعی همواره در ایجاد فضا، تصویر و ترکیبهای تاثیرگذار یکی از بهترین ها در تاریخ تئاتر ما بوده است. به بیان بهترچشم […]

پیشنهادی برای تئاتر خصوصی

  هنردستان: رضا آشفته/ نمایش در بارانداز نوشته و کار کاوه آهنین جان با آنکه در نگاه اول برگرفته از یک فیلم سینمایی به همین نام از الیا کازان است اما در واقع برداشت آزادی است که در تلفیق با قصۀ خون آشام (دراکولا) سمت و سوی دیگری گرفته است و به نوعی تبدیل به […]

«متاستاز»؛ چشم انداز امید

 هنردستان: رضا آشفته/ نمایش متاستاز از شیوه ی ترکیبی و تلفیقی بهره مند است تا که بتواند مخاطبش را به یک مسالۀ درمانی آگاه سازد. شاید هم خود شیوهای درمانی است و شاید هم چشماندازی از شور و امید است؛ به این امید که بشود در کنار بیماران سرطانی برای مبارزه با آن جنگید و برای […]