هنردستان: “سیروس رادمنش” تنها یک کتاب شعر دارد: “به نامی که دیگر نیست” که آن هم وقتی منتشر شد که خودش دیگر نبود.
به گزارش هنردستان، سیروس رادمنش در وهله اول نامش با جریان شعری -موج ناب- گره می‌خورد و اتفاقا از شاعران برجسته این جریان شعری هم به حساب می‌آید.
منوچهر آتشی که در پررنگ شدن نام شاعران “موج ناب” بی‌تاثیر نبود، سال‌ها پیش در هفته نامه‌ی “تماشا” (سال هشتم،شماره 373، شنبه 31 تیرماه 1357) درباره “موج ناب” و خصوصا سیروس رادمنش می‌نویسد:”شعر جوان ما-موج ناب- دارد پا می‌گیرد؛ و شاعران جوان، از تاییدی که می‌بینند و احساس صمیمیتی که از این تایید از سوی “تماشا” دارند، خود پشتوانه تلاشی صادقانه‌تر، گرم‌تر و راهجویانه‌تری خواهد بود.این شعر پا خواهد گرفت و پیش خواهد تاخت.سیروس رادمنش، در ردیف چند شاعر زنده دل و کوشنده‌ی این راه است؛ مدت‌ها پیش می‌بایست معرفی می‌شد(شده بود اما نه چنان که حق‌اش بود) تنها، اندکی گنگی و لنگی زبان و بیان، مرا بر آن داشت که تامل کنم و ضمن توجه دادن او به بعضی نکات بگذارم خودش متوجه آن ابهام- نه ایهام- کارش شود. این نُه شعر [این شعرها را می‌توانید در قسمت اول کتاب “به نامی که دیگر نیست” منتشر شده در نشر آوانوشت(1392) بخوانید] مرا خوشحال کرد؛ زیرا که دیم جوانه‌ها و شکوفه‌ها در کارها گل کردند. ما حتما شعرهای درخشان‌تری از رادمنش خواهیم خواند.”
سیروس رادمنش (متولد 1334 و متوفی به سال 1387) با اینکه سالیان زیادی را وقف شعر کرد و اتفاقا شاعر تراز اولی هم به حساب می‌آمد اما از او تنها یک کتاب شعر موجود است؛ کتابی که سال گذشته منتشر شد و در نمایشگاه کتاب امسال برای اولین بار عرضه شد. مژده طاهرنوکنده، ناشر این کتاب به ما می‌گوید که این کتاب در اسفند ماه سال 92 منتشر شد و در عرض 2 ماه تقریبا به اتمام رسید و تنها قریب به 50 نسخه از آن به نمایشگاه کتاب رسید.
و بدیهی هم هست؛ شاعری که از اوایل دهه پنجاه شعرهایش در این مجله و آن نشریه منتشر می‌شد، در اوایل دوره کاری از او به عنوان استعدادی درخشان و بعدتر شاعری با زبان و امضایی مستقل یاد می‌شد و او را از شاعران مهم شعر مدرن می‌دانند، وقتی تنها یک کتاب بعد از تمام این سال‌ها در قفسه کتاب‌فروشی‌ها از او باشد به سرعت هم فروش می‌رود، هر چند این را هم نباید از نظر دور داشت که این کتاب خشم بعضی از اهالی ادب را هم به واسطه چند نکته که بعدتر به آن خواهیم پرداخت، برانگیخت.
این کتاب را “آوانوشت” در پی سلسله کتاب‌هایش در حوزه پیشتازان شعر مدرن امروز ایران و جهان منتشر کرده است. دبیر این مجموعه م.طاهرنوکنده در پیش در آمد این کتاب نوشته که “آوانوشت” این کار را “به قصد جست‌وجوی شیوه‌ای تازه، با معیارها و دیدگاه‌های نقد نو” اساس برنامه خود گذاشته است و اتفاقا چاپ شعرهای رادمنش با این توصیف به نظر منطقی می‌نماید چرا که برای بررسی شعر رادمنش باید به واسطه معیارهایی نو در نقد به سراغش رفت، همچنان که رادمنش در شعرهایش صدایی تازه دارد و دیدگاه‌هایی نو را پیش می‌کشد. اما این پیش درآمد نگاهی کلی به سلسله کتاب‌هایی است که “آوانوشت” چاپ می‌کند و م.طاهر نوکنده در بخش پایانی کتاب نوشته‌ای را به او اختصاص داده است.
شعری از رادمنش:
تاریک که می آیم
از خَمانِ دل
زخمی از گلوی سپیده دارد
گیاهی
که خوابِ جوانه می بیند
ای ماه !
خراب که می شوم در یادها
دورترین ستاره
مرا می یابد و
گریه می آموزد.
